De eerste medailles zijn binnen voor ons land tijdens de Olympische Spelen in Parijs. Zowel Remco Evenepoel (Goud) als Wout Van Aert (Brons) brachten vele Belgen in extase met hun straffe prestatie. Hopelijk volgen er snel nog meer, zoals bijvoorbeeld onze Red Lions met Vincent Vanasch of onze andere Belgische wielertrots Lotte Kopecky. Uiteraard heeft alles te maken met goede benen maar ook perfect afgesteld materiaal en (para)medische begeleiding is een onontbeerlijke schakel in dit geheel. Wij konden exclusief spreken met de man die zowel Remco, Wout als Lotte net voor de medaille-race nog op de behandelingstafel had. Wie? Anthony Pauwels, kinesitherapeut en osteopaat bij Soudal Quick-Step en bij de Belgische federatie.
Hoi Anthony, stel jezelf eens kort voor?
Ik ben kinesitherapeut en osteopaat van opleiding en heb altijd een praktijkleven gecombineerd met een serieus engagement in de sport, voornamelijk in de wielersport. Ik werk nu al een vijftien seizoenen in de World Tour, het hoogste niveau in het wielrennen. De eerste vier jaar voor BMC Racing Team en ondertussen al elf seizoenen voor het team van Patrick Levèvre, nu dus Soudal Quick-Step. Ik heb twee jaar geleden mijn eigen kabinet, HERO, geopend samen met mijn venoot Christophe Heinix. De naam van onze praktijk is geïnspireerd op de straat waarin wij het pand gekocht hebben, de Heldenstraat in Edegem.
We kennen je ook als vaste osteopaat van Remco, Lotte en soms ook Wout. Hoelang werk je met hen samen?
Het langste werk ik samen met Lotte, sinds de Olympische Spelen in Londen om precies te zijn waar ik voor de Belgische federatie gewerkt heb en dan voornamelijk voor het baanwielrennen. Remco is bij onze ploeg gekomen sinds 2019 en werken met Wout Van Aert is eerder occasioneel, dat is enkel op grote kampioenschappen waar ik voor de Belgische Federatie werk. Hijzelf zie ik niet in mijn eigen praktijk maar wat niet is, kan nog komen uiteraard.
Hoeveel uur ben je ermee bezig?
Dat is moeilijk uit te drukken want ik zie de renners niet op wekelijkse basis in mijn praktijk. Lotte zie ik vaak en dan vooral in voorbereiding van wedstrijden. Remco zie ik meer maar dat is natuurlijk vanuit mijn samenwerking met zijn ploeg, Soudal Quick-Step.
Wat zijn je belangrijkste verantwoordelijkheden?
Als osteopaat moet je ervoor zorgen dat het lichaam in de meest optimale fysieke conditie kan functioneren. Wat dat inhoudt is vooral mobiliteit op spier- en gewrichtsniveau, en zoals we het in de osteopathie noemen, het teruggeven van alle compensatiestrategieën die het lichaam allemaal heeft om ervoor te zorgen dat je zoveel mogelijk van het lichaam kan vragen. We zorgen er ook voor dat alles los en vrij zit om zo het herstel te bevorderen.
Hoe krijg je een waarschijnlijk erg vermoeide topsporter na drie weken zware Tour op punt voor twee medaillekoersen tijdens de OS in Parijs? Wat zijn de specifieke uitdagingen bij het voorbereiden van een atleet op een groot evenement zoals de Olympische Spelen?
Das een beetje zoals ik daarnet heb uitgelegd. Als je net een grote ronde achter de rug hebt als Remco en Wout die tot het uiterste zijn gegaan is het vooral het oplossen van restricties die zich in het lichaam genesteld hebben. Dat gaat vooral heel gericht naar het locomotorisch stelsel, dat is alles van de rug en overgang van heup en bekken, specifiek voor wielrenners.
In hoeverre is medische begeleiding een key factor in het behalen van resultaten?
Osteopathie valt eerder onder de paramedische begeleiding maar is net als puur medische begeleiding onontbeerlijk in topsport. Elk team bestaat minstens uit een dokter en kiné en/of osteopaat. Dat is ook enorm gegroeid in de loop van de jaren waar ook veel meer zaken wetenschappelijk onderbouwd zijn.
Blijf je de ganse periode daar om op te volgen?
Ikzelf blijf niet de ganse periode in Parijs. Dat is een erg moeilijk gegeven omdat ze daar beperkt zitten met accreditaties. Ik ga, op vraag van Remco en Lotte, vooral over en weer. Dat was nu voor de tijdrit en de kans dat dit ook voor de wegrit nog gebeurt is bestaande.
We zagen sporters toekomen met hun eigen matras en kussen… zijn de bedden in het olympisch dorp dat echt van karton? En zit ook dit in het stuk van medische begeleiding?
Dat klopt! Dat is iets dat in de wielersport al een hele tijd wordt toegepast omdat je daar quasi alle dagen van hotel verandert en recuperatie en nachtrust is toch één van de belangrijkste elementen om zo goed mogelijk te kunnen herstellen. Voor de Olympische Spelen is hetzelfde gebeurd en heeft iedere renner zijn eigen matras (van een sponsor) waar ze al langer op slapen. Over de kwaliteit van de bedden in het Olympisch dorp ge ik me niet uitdrukken, die heb ik niet gezien maar aangezien de serieuze investering die ze moeten doen voor een infrastructuur dat niet zal blijven bestaan, lijkt het me niet onlogisch dat ze niet voor de hoogste kwaliteit zijn gegaan.
Ja, een stukje wel. Ik heb zelf het genoegen gehad om twee keer een langere periode in het Olympisch dorp te vertoeven (in Londen en Rio) en dat is een heel gek gebeuren. Je hebt er heel veel topsporters en omkadering die in hetzelfde dorp verblijven, op dezelfde plaatsen gaan eten, zelfde faciliteiten hebben, dat blijft heel speciaal. Ik herinner mij de spelen in Londen die voor mij een enorme ervaring waren. Je weet totaal niet wat er zich buiten het dorp afspeelt, je bent als het ware van de normale wereld afgescheiden.
En gaan ze daar ‘los’?
Wij zijn erg goed bevriend met de vaste kine van onze Rode Duivels, James Van Gemert, klopt het beeld dat atleten tijdens de OS veel toegankelijker zijn dan bijvoorbeeld onze Rode Duivels op een EK of WK waar de rangen (inclusief de medische staf) veel meer gesloten lijken?
Dat kan ikzelf niet goed vergelijken maar de Olympische Spelen zijn een event waar atleten vaak heel lang hebben naar toegeleefd en waar een enorme strijd is geleverd om zich te kwalificeren. Deelnemen is voor sommigen belangrijker dan winnen. Ik heb hier zeker geen slechte ervaringen mee om met atleten om te gaan in het dorp en er is daar wel een bepaalde openheid naar medische staf geweest en onder atleten onderling. Ik kan het niet echt bevestigen maar kan wel aannemen dat voetballers eerder meer gesloten zijn of de rangen sneller sluiten.
Is er een moment waarop jij kan zeggen, dankzij mijn inbreng is er dit succes(je) behaald? Of waar ben jij een key factor gebleken voor hun of haar resultaten?
Als onderdeel van de medische staf ben je maar een klein stukje van de puzzel maar als een atleet zich goed voelt na afloop van de competitie en kan zeggen dat hij of zij er alles aan heeft gedaan en dat de staf ook 100% inzet getoond heeft, ja, dan valt er niemand iets te verwijten en kan iedereen tevreden zijn. Maar of er nu een medaille of niet behaald wordt, dat mag niet de drijfveer zijn om bepaalde dingen wel of niet te doen. Het is natuurlijk wel leuker werken in een setting waar er goed gepresteerd wordt dan daar waar er altijd verloren wordt.
En dan zit je met een Remco altijd goed natuurlijk. Waar onderscheiden Remco, Wout en/of Lotte zich tov andere renners?
Er zit vooral een hele grote factor aan talent maar dat is niet voldoende. Ik denk, of weet het eigenlijk zeker, dat ze alledrie enorm gedreven zijn en een enorm verantwoordelijkheidsgevoel hebben. Ze zijn continu met hun vak bezig, leven er 100% voor en laten niets aan het toeval over. Deze combinatie van talent en overgave is misschien wel het grootste verschil.
Hoe schatte je hun kansen in?
Ik schatte de kansen, en schat de kansen die nog komen, realistisch tot hoog in. Het was wel even afwachten en op voorhand moeilijk te weten voor Remco en Wout hoe het herstel zich na de Tour de France had ingezet om toch ook nu op het hoogste niveau te presteren. Hetzelfde geldt voor Lotte, die net de Giro voor vrouwen had gereden. Zij heeft in het baanwielrennen en de wegrit ook nog kansen om zich net als Remco en Wout medaillewinnaar te noemen. In ieder geval zijn er nu al fantastische resultaten gereden.
We duimen in ieder geval mee! Ander vraagje, als jullie zoveel optrekken, kunnen we dan ook spreken van een vriendschapsband?
Ja, zeker. Als je veel met elkaar optrekt kom je ook zaken van elkaar te weten die niet enkel zuiver professioneel zijn. Dat is dus een stukje een vriendschapsband maar het blijft natuurlijk wel altijd tijdens wedstrijden zo professioneel mogelijk, hoewel het niet altijd makkelijk is dit gescheiden te houden. Ik heb dit meer met Remco, waarmee ik doorheen het jaar ook in dezelfde ploeg zit, dan met Wout maar dat we dingen aan mekaar kunnen toevertrouwen is wel zo.
Zit er een verschil in omgang en begeleiding tijdens een Tour en bijvoorbeeld een OS waar je als Team renners uit verschillende teams en mogelijks andere belangen meedoen?
Eigenlijk niet met dat verschil ik doorheen het jaar in een een merkenteam werk, uitsluitend voor Soudal Quick-Step, en dus ook veel met Remco en dus niet met Wout. Maar vanaf je naar de ‘Belgische trui’ wisselt moet je professioneel genoeg zijn en eigen merkenteam achterwege laten en iedereen volgens hetzelfde principe behandelen. In dat opzicht is mijn aanpak niet anders.
Wat is voor u het meest bevredigende aspect van het werken met een topsporters als Remco Evenepoel, Wout Van Aert of Lotte Kopecky?
Het meest bevredigende is dat je kan samenwerken met mensen die ontzetten goed weten wat er zich met hun lichaam afspeelt en die perfect kunnen zeggen en duiden wat ze voelen. Het zijn ook goed afgetrainde lichamen waarmee je heel gericht kan werken. En naast dit is het ook fantastisch te mogen werken met mensen die wereldse prestaties leveren. Ok, het mag niet per se daarom gaan maar het is wel erg bevredigend in een winnende setting te werken.
Laatste vraagje, wat zijn uw doelen voor de komende jaren, zowel persoonlijk als professioneel?
Wel, mijn doelen ben ik gestart met het oprichten van mijn eigen multidisciplinaire groepspraktijk in Edegem voornamelijk gericht op sporters en waar ik samen met dokters, kiné’s, osteopaten, personal trainers, physical coaches,… dit verder wil uitbouwen en mijn expertise en ervaring die ik afgelopen jaren heb opgebouwd te delen met een groter publiek. Het is zeker ook een praktijk die toegankelijk is voor niet-topsporters. Verder wil ik nog vele mooie momenten in de wielersport ervaren zoals afgelopen week met Wout en Remco. Dat maakt me echt trots. Ik was er dan misschien niet live bij maar dat ik ze donderdag nog een laatste keer kon behandelen voor hun medaille-race geeft me wel een goed gevoel en blij dat ik toch een klein puzzeltje in het grote geheel ben geweest. Ik hoop op nog veel meer van deze momenten.
En wij hopen het met u! Merci voor deze exclusieve inkijk in de paramedische wereld van de topsport en nog heel veel succes in alles wat je nu en in de toekomst nog onderneemt! Wij blijven het zeker volgen!
