MenStyle Road Test: BMW M2 (handgeschakeld)

Omdat puur ook gewoon puur plezier is

Toen we de nieuwste BMW M2 voor het eerst in het echt mochten aanschouwen konden we niet wachten om een hem bij onze vrienden van BMW Belux los te wrikken. Het heeft even geduurd alvorens hij in het perspark te vinden was maar ons geduld werd eindelijk beloond. Wij stuurden er, nadat we er zelf natuurlijk ook mee op pad zijn geweest, onze Vintage Martini Driver mee op pad.

Maar wat is het? Wél, de allerlaatste nieuwe BMW M zonder enige vorm van elektrificatie, mogelijks zelfs de allerlaatste enkel achterwielaangedreven M en eentje met een bijzondere erfenis, de vorige M2, die wij in de CS versie mochten testen, het ultieme speelgoedje voor echte drivers en met zijn 60.000 stuks de best verkochte M ooit.

En ja, ook in de nieuwe M2 heb je deze in de puurste vorm met een manuele zesbak aan je rechterhand, iets wat we ook al mochten ervaren met de M3. ‘By The Way’, een optie van 510 euro, ook inclusief BTW. Waar is de tijd dat automaten en Steptronics minstens drie keer zoveel als optie kostten dan een manuele handbak. Soit, een optie die je ook zal voelen in je portefeuille want ook het verbruik stijgt met zo’n (WLTP) halve liter per 100 kilometer, kent het een stevigere CO2-afdruk en is het een optie waarbij je tijdens het spierballengerol in de sprint naar 100 km/u ook de duimen legt met zo’n 0,2 seconden. Waarom zou jij, en slechts zo’n 10% van zij die een M2 kopen, het dan allemaal doen? Puur rijplezier en daar kan geen euro tegenop.

Wat er in de neus van deze kleine krachtpatser zit? De gekende 3-liter zes-in-lijn van 460 pk en 550 Nm aan koppel. Dit volstaat om dit handgeschakeld duiveltje in 4,3 seconden naar 100 km/u te brengen (tegenover 4,1 voor de sportautomaat) en af te toppen op 250 km/u. Allemaal cijfers die we, ietwat vergelijkbaar, ook wel kennen van zijn grotere en iets krachtigere broertje, de M4 en dat is niet toevallig daar deze M2 ook zijn platform, motor en veel andere zaken daarmee deelt. Ze slapen als het ware op dezelfde kamer.

Dat samen leven met zijn grote broer heeft ook consequenties. Zo zal moederkloek BMW geen apart potje koken en dat zien we. Al dat goed eten wat door het mondje gaat in de M4 gaat dus ook in het mondje van de M2. Dat maakt hem breder (1,8 achteraan – 4,4cm vooraan), langer (12cm) én dus ook zwaardere (230 kg), of hoe wij het zeggen… ne flinke baby.

En dat breder? Dat zie je. Daar waar de vorige M2 nog wat afgeronder was, zien we nu vooral krachtige, hoekige lijnen. Beter? Over smaak valt niet te twisten maar het is wennen. En wat ons betreft, hét went en duidelijk ook bij het publiek dat de ene na andere duim de lucht inzwiert als we passeren, al kan het natuurlijk ook aan de opvallende ‘M Zandvoort Blau’ kleur hebben gelegen.

Kijken we binnenin, zien we zeker een upgrade. Ondanks dit het goedkoopste M-model is, zie je dat helemaal niet binnenin. Dezelfde mooie, kwalitatieve materialen als in andere M’s en uiteraard, het nu gekend curved display, heerlijke sportstoelen,… en ga zo maar door. En dan nu rijden maar…

Hoewel, wie denkt sleutel in het contact (dat er niet meer is), druk op de knop en gaan met die banaan is eraan voor de moeite. Met alle. toeters en bellen aan is het een beschaafde, bedeesde kleine jongen. Het zit em dus in de instellingen en die zijn eindeloos, die je gelukkig kan voorprogrammeren zodat je sneller je gewenste configuratie onder je kont geschoven krijgt. Zo stel je naar believen (en misschien ook weersomstandigheden of al dan niet op een trackday) de adaptieve dempers, de uitlaat, gasrespons, remmen en tractiecontrole (met als tiende (!) stand de driftmodus) af.

Eens je daar het juiste evenwicht (liefst naar rijkunsten) hebt gevonden, kan je zijn duivels ontbinden. Ons gevoel? Retesnel, messcherp,… al vergeeft hij, met dank aan zijn iets hogere gewicht en betere stabiliteit en grip, iets sneller fouten dan de vorige generatie. Is dit goed? Is dit slecht? Het antwoord? Deze laatste is krachtiger maar iets voorspelbaarder. De kans dat je tikker overslaat bij een klein foutje en je in volle adrenaline hoopt dat je hem niet ergens fout wegparkeert is iets minder. En we zeggen iets want laat duidelijk zijn met alle toeters en bellen af je van goede huize moet zijn om dit duiveltje in het juiste spoor te houden. De koppeling, dat heb je dan met een handbak en dus drie pedalen, is stevig en verreist, zeker in eerste versnelling, de nodige ervaring om niet al te schokkend in beweging te komen. Is de sportautomaat, met zijn peddels achter het stuur, dan niet beter? Tja, sowieso comfortabeler en sneller. Aan de rijder de keus hoe puur hij zich wilt voortbewegen.

Wat kost het? 

Wél, standaard een pak meer dan de vorige generatie maar met zijn 76.610 euro wel een kleine 22.000 euro goedkoper dan de manuele, doch iets krachtigere, M4. Straffer nog, met het optionele M Race Track Pack (14.540 euro) inclusief dus ook het M Driver Package waarbij de topsnelheid verhoogt wordt tot 285 km/u, heb je als het ware een snellere en een meer vlotter trackspeeltje onder je rechtervoet dan de M4. Wel een speeltje dat dus at the end een pak duurder geworden is en waarbij je als gewone sterveling misschien wel eens twee keer zult nadenken alvorens hem op Spa-Francorchamps of de Nordschleife los te laten.

En heeft hij concurrentie? Weinig! Misschien komen de Audi RS3 of Mercedes A AMG 45 nog het dichtst in de buurt maar gezien de nieuwe upgrade en mogelijks, althans dat hopen we, met nog een M2 Competition of M2 CS voor de deur, zullen zij altijd in het stof bijten, het stof dat deze vanuit zijn achterwielen achterlaat.

Conclusie

Wie zoekt naar puur en ultiem rijplezier en er minder dan 100.000 euro voor over hebt én toch in een premium auto wil zitten? Dan is de nieuwe BMW M2 jouw mannetje! Ten opzichte van de vorige generatie is hij krachtiger, sneller, zuiniger, iets comfortabeler, groter en iets beter voorspelbaar en dus ook veiliger maar met dit alles een stuk duurder. De vraag is alleen of men hier bij BMW niet een beetje in de eigen voet heeft geschoten en de ultieme concurrent heeft gebouwd van zijn eigen BMW M4. Of wij bij die 10% zouden zijn die kiezen voor de handbak? Hoewel het tonnen fun is met de handbak, zouden wij toch kiezen voor het comfort van de sportautomaat. Van de files op de E34, Antwerpse Ring en het cruisen door de stad zouden we alleen maar een erg uit de kluiten gewassen linkerkuit krijgen.

Foto’s: Renee Zwijsen