Onze favoriete Japanner tot dusver
Toyota? Dat was voor ons een beetje een blinde vlek. We lieten ooit een bevriend fotograaf zich al eens uitleven met de GR Yaris, een duiveltje uit een doosje waar we alleen maar lovende woorden over hadden. Ondertussen is ook de Corolla TS gepasseerd (deze test volgt nog) en kregen we de kans om een paar dagen het neusje van de zalm mee te ritsen, de GR Supra Lightweight met een heerlijke, (nieuwe) ouderwetse, manuele zesbak.
Lightweight? Het woord zegt het zelf, deze Supra ging op dieet. Zo zet dit lichtgewicht slechts 1.577 kilogram op de weegschaal met dank aan gewichtsbesparing van maar liefst een kleine 40 kilogram op nieuwe 19-inch wielen, een handbak, het verwijderen van elektrische componenten (verstellen stoel), de lendensteun en een ander audiosysteem. Alles om deze snelle en vinnige jongen nog dynamischer te maken.
En de dynamiek, die wordt voortgestuwd door een uit Beieren, bij BMW, geleende krachtbron, een heerlijk klinkende drieliter zes-in-lijn van 340 pk en 500 Nm aan koppel. Goed voor een sprintje van 0 naar 100 in 4,6 seconden (drie tienden trager dan de automaat) en een begrensde topsnelheid van 250 km/u. En die drie tienden die je moet toegeven aan de automaat komen dubbel en dik in plezier terug met deze geweldige manuele bak. Puurder rijden wordt het niet en wat zijn wij blij dat we dit uitstervend ras nog mochten kennis laten maken met onze, jawel, linker- én rechtervoet.
De manuele bak, niet uit Beieren maar wel rechtstreeks uit de sportieve GR-afdeling van Toyota, doet fantastisch werk met dank aan het ingenieuze iMT-systeem. Die ‘Intelligent Manual Transmission’ kenden we al uit de GR Yaris. Deze software helpt schakelen vloeiend en efficiënt te houden door bij het intrappen van de koppeling het toerental van de motor te reguleren en zo schokken tot een minimum te beperken. Schakel je terug, dan geeft het systeem automatisch tussengas bij. Dit gebeurt perfect gedoseerd en verschillend naargelang welke versnelling je kiest. Echte puristen die liever zelf de controle hebben en willen spelen en ’tipheelen’ kunnen ook het systeem uitschakelen. Oh ja, leuk detail, de pook zelf is 200 gram verzwaard om net dat schakelgevoel nog aangenamer te maken.
Het rijden zelf verloopt verbazend comfortabel voor een auto die de looks heeft dat hij liever het circuit dan een ‘botte-kasseiweg’ verscheurt maar ondanks hij vrij strak is afgeveerd plegen die laatste geen regelrechte aanslag op de rug, integendeel. Potentiële klanten uit de Vlaamse Ardennen kunnen op hun oren slapen, ook de GR Supra is gemaakt voor dagdagelijkse verplaatsingen, als je er tenminste goed in en uit geraakt… want laten we eerlijk zijn, erg elegant hebben wij dit geen enkele keer kunnen doen. We geven het maar mee, een kortgerokte gewaarschuwde vrouw is er twee waard.
Het sturen is precies, direct en erg efficiënt. Het plezier spat ervan af en in de definitie van een echte rijdeursauto past sowieso deze handgeschakelde Rode Duivel. Hij snijdt als een mes door zachte boter door bochten en danst als het ware met zijn ravissante heupen als ware Shakira achter het stuur zit. Waka Waka? Wacko Wacko en alleen maar in de positieve zin van het woord. Hoewel we toevallig voor een andere Japanner op het circuit van Zolder waren, hebben we deze GR Supra er niet over gejaagd… het protocol, weet je wel? Al was het in principe wel het uitgelezen moment om echt zijn limieten op te zoeken. Helaas is het bij een fotosessie gebleven, iets waarvoor de mensen van Toyota Belux ons waarschijnlijk erg dankbaar voor zijn.
Het is ook daar dat we echt gemerkt hebben dat de Supra GR een dingetje is. Ondanks het feit er een pak leuke speeltjes in Zolder rondreden of op de parking stonden, was het steevast deze rode jongen die de aandacht van velen trok. Dat doet hij ook op de openbare weg waar we meer dan eens een paar keer uitgedaagd werden door wat Johnny’s met getunede bakken knallende uitlaten. Met wijlen Paul ‘The Fast and the Furious’ Walker in gedachten, was een knipoog voldoende om ze de vernedering niet te laten aangaan. Om maar te zeggen… een dagje ongestoord cruisen in een Supra zit er nooit in.
Word je toch eens niet lastig gevallen, kan je je wel verder bezighouden in het interieur. Het infotainmentsysteem kennen we van BMW al wordt het hier in de Toyota nog op het 8,8-inch scherm geprojecteerd terwijl ze in Beieren dit ondertussen (op de Z4) iets hebben laten groeien tot 10,2-inch.
En dan nu het extra goede nieuws. Deze ‘lighweight’ is ook gevoelig lichter in de portemonnee. Zo kost de handbak, die zoveel meer plezier geeft dan de automaat, zowaar een kleine 4.000 euro minder. Zo kan je deze Japanse tweezitter al krijgen vanaf 65.360 euro. En zo positioneert hij zich qua prijs tussen de twee automaten, de twee-liter viercilinder (258 pk) en de drieliter zescilinder met ook 340 paardjes onder de motorkap.
CONCLUSIE
Meer plezier voor minder geld. Laat duidelijk zijn dat wij ons drie dagen kostelijk hebben geamuseerd met de Toyota GR Supra Leightweight. De handbak is een troef, maakt het allemaal net dat tikkeltje speelser, echter,… en gewoon plezanter. Ook leuk is dat we het verbruik van deze fantastische zes-in-lijn drieliter, ondanks onze redelijk stevige rechtervoet, rond de negen liter konden houden. Wat ons betreft staat de GR Supra Lightweight met stip op 1 wat betreft onze favoriete Japanner. En laat duidelijk zijn dat er ook een pak Europeanen achter zijn ravissante en uitgekaste Shakira-kont zullen blijven.
