Recensent Mister C. op culinaire boef, deel II
Geloof het of niet maar er zijn anno 2023 ook nog andere plaatsen waar je kunt gaan eten, die niet ‘La Rigue’ heten. Een mens zou het haast gaan vergeten dat Belgie vol loopt met getalenteerde koks die een waar kunstwerk op je bord kunnen toveren, zonder dat ze in het hotel van oom Marc aan de slag zijn. David Selen is een van die culinaire creatievelingen en we schoven maar al te graag aan in zijn Waregemse restaurant Improviste.
David Selen is niet de eerste de beste die even in de kookpotten gaat rommelen. De man timmerde gestaag aan een indrukwekkende carrière, waarbij hij in de leer ging bij verschillende grote namen uit de wereld van de eetbare lekkernijen. Toen hij besloot zijn eigen stek te openen, moest het meteen ‘boenk erop’ zijn. Zo kwam de chef kok in Waregem terecht, waar hij met zicht op de hippodroom mensen een ware totaalbeleving bezorgt.
Tafelen bij David Selen is meer dan alleen maar een bord of twee naar binnen draaien, gevolgd door wat glazen tafelwijn. Het is een ervaring op zich, waarbij je zowel je ogen als je mond de kost kunt geven. Wanneer het eerste bord voor je neus wordt gezet, dan voel je zelfs met momenten schaamte bij het in gebruik nemen van je bestek. Het voelt alsof je met een doos wasco’s de Mona Lisa gaat bewerken.
OK, het oogt mooi maar hoe smaakt het allemaal? Vooral, hoe smaakt het allemaal voor een oermens als ikzelf? Een moeilijke eter met een nogal prehistorisch beeld van de haute cuisine. Ik hou van een stevig biefstuk met een al even stevige portie frieten, zalm en kaviaar laat ik liever aan mij voorbij gaan. Meestal is er ook geen sprake van ‘iets niet lusten’ want het gros van de ingrediënten heb ik nog nooit gegeten. Vaak gaat het hem louter om het idee dat ik waarschijnlijk toch niet lekker zal vinden. Wel, ook daar merken we de toets van de meester want David weet perfect hoe hij smaken moet gaan combineren. Zelfs de meest ondenkbare producten genre ‘nooit ga ik dat eten’, vinden gedwee hun weg naar mijn mond. Je moet al van goede huize zijn om dat te kunnen verwezenlijken.
Maar we gaan hier niet de Michelin-toer op, we zitten hier niet om sterren uit te delen en de cuisson van zijn Sint-Jacobsvruchten tot op de seconde te gaan chronometreren. Neen, kan een beetje vent hier zowel verfijnd als ultra mannelijk gaan tafelen? Ook daar is het antwoord verbazingwekkend genoeg ja en het volstaat om naar de overkant van de tafel te kijken. Dergelijke culinaire tempel bezoek je doorgaans nooit alleen. Je bent het liefst van al vergezeld van vrouwelijk schoon. (of dat nu uw vrouw is of een andere deerne, wie zijn wij om te gaan oordelen?) En daar zie je meteen dat Improviste niet teleurstelt. Gang na gang zijn mijn blonde deerne te kirren van plezier, passend wijntje bij de hand. Het prachtige decor zorgt voor een nog extra stimulans.
Op het einde van de maaltijd volgt, zoals overal overigens, een minder aangenaam moment. De rekenmachine doet zijn werk, de witte kassa wordt geactiveerd en de portefeuille moet worden geopend. Wie zegt ‘haute cuisine’ denkt in één ruk aan de tarieven die we ondertussen vanuit Knokke rond de oren kregen geslingerd. Toch blijft het bij David Selen betaalbaar democratisch. Tuurlijk zit je in een andere schaal dan die van de (al even respectabele) frituur op de hoek maar je eet natuurlijk ook andere producten. Het feit dat de lift per toeval even in panne viel, terwijl mijn nog steeds kirrende echtgenote en ikzelf erin vast zaten, was een heerlijke plus.
