We nemen jullie vandaag even mee naar dé TV-serie uit de jaren ’70 en ’80…
“Als NBC me belt voor een interview of zelfs Elen De Generes dan zeg ik neen”
Ik ben echt geen ochtendmens. 5AM, ik word nooit zo vroeg wakker, mijn buren slapen nog, mijn tasje koffie gloeit nog na en ik staar op mijn terras naar de zon die opkomt. Ik ben super nerveus. Ik heb de kans een interview te doen met één van mijn jeugdhelden…dit wordt TOP!
Ik sta hier op 44-jarige leeftijd een beetje te dromen en denk terug aan mij jeugd toen ik een jaar of tien was. Ik denk aan mijn vaders huis in Heusden-Zolder…daar gebeurde elke vrijdagavond een groots moment…noem het gerust het ultieme einde van de week. Ik denk aan mijn bmx-fiets die klaar stond in de garage in mijn zelfgemaakt politiekantoor. Mijn blauwe politielamp en mijn ‘California Highway Patrol’-helm in goud en zilver. Mijn walkie-talkie en mijn echte handboeien. Althans, ik dacht dat ze echt waren.
Ik was tien jaar jong en mijn buurjongens Patrick Put, Geert De Bruyn en Joeri Gielen kenden me als ‘Ponch’. De politieagent uit Californië die op zijn Harley en Kawasaki samen met collega John nooit zijn wapen trok maar via kindness en vriendelijkheid de ‘bad guys’ aan de kant zette na spectaculaire en vooral wilde achtervolgingen.
Vandaag is de ‘big day’, kind a like back to the future…terug naar de begin jaren ’80, mijn bmx, mijn thuis in Zolder, mijn vaders tv, klaar voor mijn favoriete show ‘CHiPs’…zie het als me voorbereiden en klaarmaken om Geert, Joeri of zelfs de grote Patrick die vier jaar ouder is dan mezelf later dat weekend te arresteren.
Ik ontmoet ‘Ponch’, of beter gezegd Erik Estrada, vanmiddag hier in Las Vegas bij, hoe kan het nog beter, “Police Chase Las Vegas” voor zijn eerste interview sinds jaren. Erik doet geen interviews, gewoon geen enkele. “Alles is al gezegd over Chips, Bart. Mensen kennen het verhaal, het plot en het was een goed verhaal. Het heeft mij en andere mensen geïnspireerd zoals geen enkele andere tv-show dat in die tijd ooit kon doen. Google it en je ziet en leest wat je moet weten. Ik heb daar niets aan toe te voegen. Als NBC me belt voor een interview of zelfs Elen De Generes dan zeg ik neen”.
Ik praat vandaag met Erik over zijn moeder, zijn gerealiseerde dromen en kook één van zijn favoriete maaltijden. Chicken Parmigiana met Penne en een lekker wodka saus. Dat gerecht ga je, uiteraard, later terugvinden in mijn kookboek.
“My favorite meal? Mmmm, I love bloedworst met Belgian fries and broccoli. Dat brengt me terug naar mijn roots. Mijn vrouw Nanette is een goede kokkin en ik hou er van om naar haar te kijken in de keuken, ik doe de afwas thuis en ik kijk naar haar terwijl ze kookt. Dat is voor mij, hoe moet ik het zeggen…, als een therapie en a great way to say ‘thanks babe for the work you put in’.”
“Samen in de keuken aan tafel zitten met Nanette, onze dochter Francesca en de vier hondjes die we hebben, eten en praten over het leven en onze plannen…dat is ‘heaven’ to me. Ik ben een familieman. Hier, thuis in Burbank California zitten we goed. Ik denk vaak na over het harde werk dat ik in deze toekomst gestoken heb. Ik wist als jonge gast vrijwel onmiddellijk dat ik twee dingen wou realiseren. Eigenlijk drie. Ik vertel je waarom.”
“you just got away with murder man, I never do interviews”
Even hem laten herinneren dat hij normaal geen interviews geeft en dat hij nu toch wel erg open is verandert de stemming niet…integendeel…
“Damn Bart, you just got away with murder man, I never do interviews but talking about my mom? And what my real goal in life was? Shoot you are something else… Talking about my favorite meals and here I am telling you about how this all started…Let ‘s do it!”
“De wereld van politieagenten op een Harley boeide me mateloos en ik moest en zou politieagent worden. Mijn vader was heroïneverslaafd en ik woonde met mijn moeder in Spanish Harlem, in de “Joe Wilson Projects” zoals dat noemt. Geloof me, life was extremely hard back than. We hadden geen geld, geen mooi huis, zelfs geen kansen. Eens je in de projects woont zit je bij wijze van spreken vast en de kansen die je aangereikt worden zijn next to nothing. Ik was een jong kind en tv kijken was mijn uitlaatklep, mijn venster naar de wereld. Eentje waar ik kon kijken naar tv-shows en dromen dat ik ooit een groot acteur kon worden. Ik ben opgegroeid in de streets in Spanish Harlem, op vijfjarige leeftijd verkocht in snowcones, ijsjes, op de straat om een cent te verdienen.”
“I knew I could act”
“We woonden in een arbeidersbuurt en geld was goud. Volgens velen waren daar weinig kansen te rapen maar ik geloofde in mezelf. Ik wist relatief snel dat ik die stap ooit moest zetten en op zeer jonge leeftijd is dat niet eenvoudig maar ik moest en zou een ‘hook’ vinden om acteur te worden. Maar ik woonde zesduizend kilometer van de place to be, Hollywood. Daar brandt de lamp en zeker niet in de “Projects”. In de ogen van een jong kind dat tv kijkt lijkt het alsof je in Hollywood gewoon van de straat geplukt kan worden en waar in mijn opinie de acteurs en actrices gewoon voor een camera gezet worden en enkele jaren later ben je dan een superster gelijk Arnold Swarzenegger of zelfs Tom Cruise. Niets was minder waar. Ik keek tv en volgde werkelijk elke hollywoodproductie die ik kon zien.”
“Mijn moeder had andere plannen. Tussen de leeftijd van 4 en 18 werd het er ingehamerd dat ik naar de Police Academy moest gaan in New York en op latere leeftijd had ik dan een job als agent. De endcap om dat te doen in New York is de leeftijd van 32 jaar. Dus in moms eyes, time enough. Ga naar school, verkoop ijsjes of neem eender welke andere job die je kan krijgen en als je 18 bent naar de Police Academy en done. Voilà!”
“De realiteit was anders. Mijn moeder die op dat moment een relatie had met een ‘cop’ stond absoluut niet positief tegenover een carriere als acteur. Ze wist dat ik dat liever wou doen maar neen, dat bracht geen geld op en laat staan dat ik daar een toekomst op kon bouwen. Op regelmatige basis had ik die telkens terugkerende gesprekken met haar…ik was het al gewoon. “Mom I want to act”. “Well, noo you gotta get yourself a job as a cop”
“Dat levert een carriere op, goede inkomsten en vooral een pensioen op latere leeftijd. Ik was vier op dat moment toen ik een eerste echte politieagent zag in mijn leven, hij was mijn grote held, mijn mama haar vriend, haar levensgezel. Hij woonde bij ons thuis en elke avond hoorde ik zijn fantastische verhalen aan de keukentafel maar ik kon me niet over het idee zetten dat dit mijn einddoel was. Er moest en zou meer uit te halen zijn. Hoe kan ik mom overtuigen dat ik politieagent kon worden terwijl er camera’s draaien en zo mijn geld verdienen. Een levenswerk dat jaren zou duren.”
“Als 18-jarige kwam ik in contact met Christina Port, een prachtige dame. Ik heb haar gesproken over mijn idee als acteur en vertelde dat ik in de projects woonde. Christina zat in een dramaclub en als ik er nu aan terug denk, zij was degene die me de kans gaf om mijn eerste auditie te doen en ik voelde het, dit wou ik doen. Twee weken later, gebeten door de microbe ben ik dan met knikkende kniën naar huis gewandeld en de ultieme confrontatie stond op me te wachten. Mom!”
“Mom overtuigen dat ik mijn pathway naar de future gevonden had was het meest angstaanjagende gesprek dat ik ooit had in mijn leven. We komen van een heel andere basis in het leven dan je soms denkt. Mijn moeder was rechtuit en plooide niet wat dat betreft, she was to the point. Ik herinner me het gesprek dat ik met mijn moeder had alsof het gisteren was, het moment waar ik haar mijn plan vertelde om acteur te worden. 1 kans op 322 miljoen dat me dat zou lukken en ze gaf me uiteindelijk de kans waar ik zolang van droomde.”
“Mijn motivatie was niet voor mezelf om het te maken op financieel vlak maar, en dat is nieuws dat ik nooit verteld heb in eender welk interview, ik wou gewoonweg mijn moeder gelukkig maken en haar het leven geven dat ze verdiende”
“Als je moeder, arm als ze is op dat moment, met geen enkele mogelijkheid in handbereik om geld te verdienden voor een beter leven voor jezelf en je familie, je die ene kans geeft om acteur te worden zodat je daar jaren later je boterham mee kan verdienen dan neem je die met twee handen aan. Ik herinner me dat ik haar beloofd had die dag om het te maken in mijn carrière. Mijn motivatie was niet voor mezelf om het te maken op financieel vlak maar, en dat is nieuws dat ik nooit verteld heb in eender welk interview, ik wou gewoonweg mijn moeder gelukkig maken en haar het leven geven dat ze verdiende. Ik wou niet dat ze in de projects woonde en de rest van haar leven moest knokken om het hoofd boven water te houden. Ik hou van haar en ze verdiende echt beter dan dat.”
“Zij gaf me de kans die avond, goed wetende dat het een lotery ticket was waar ze mee akkoord ging. Maar ze geloofde in mijn kunnen. Ik heb haar die dag gevraagd om nog even vol te houden en in de projects te wonen want ik moest en zou dit traject uitwerken en een wereldberoemde acteur worden.”
“Here is what I said: “Mom, I like the feeling of becoming an actor, I make a deal with you mom. I don’t want to be a real cop, but you gotta live in the projects a little longer. But let me tell you this; If I don’t make any money with this acting thing so that I can have you live the way that I want you to be living, than I will come back to New York at age 30 and I will go to the Police Academy and get myself a job”.”
“Toen ik 27 was, negen jaar later, had ik het contract getekend in Hollywood voor de TV-serie CHiPs. De rest is geschiedenis. I landed Chips, I got myself a steady job playing a cop in a tv-serie…Everybody happy.”
“Ik ben blij dat ik de kans gekregen had van mom, het is door mijn doorzettingsvermogen en de kans die mijn moeder me toen gaf dat ik er voor heb kunnen zorgen dat mijn moeder nooit meer in de projects moest wonen. Tot haar dood heb ik gedurende meer dan dertig jaar de zware financiële druk van haar schouders afgenomen en heb ik voor haar gezorgd. Op alle vlak! Ze heeft in een prachtig appartment gewoond met een view over Central Park. Op 57th and 8th Avenue om precies te zijn, zoek het maar eens op. Sinds die dag dat ik tekende had ze dankij CHiPs de overlooking view die ik haar wou geven, de view van Central Park in New York City.”
She was my total motovation to put bread on the table.
“Ik ga op zondag met mijn vrouw Nanette naar de carnaval-achtige farmers market in Studio City in Los Angeles, ik koop mijn vlees in Costco en hou van lekkers.”
“Mijn favoriete restaurant in Hollywood? Op dit moment is dat Japans: Terra Sushi, maar vroeger Le Dome van Eddie Kerkhofs. I used to hit Le Dome, met Johny Carson, what amazing evenings we had there at Le Dome. Eddie is een fantastische host. Ik ga nu binnenkort eens naar Il Piccolino, zijn nieuwe stek. Ik heb er veel van gehoord. Eddie is een man van de wereld, je zou hem eens moeten interviewen.”
“Vroeger ging ik ook vaak naar “La petite Chateu” wanneer ik de extra cash had haha. Hollywood heeft dan ook veel toffe restaurantjes, voor elk wat wils.”
Camping
“I don’t do camping, we do the bus, planes and the train. Nu, in een luxe camping trailer zou ik wel willen gaan campen. Ik had een 1977 Kings Highway vroeger, made the ceiling disco, I turned it into a nightclub on wheels. Don’t knock on the door, the tenants are moving! Haha! God the good old days…”
Happy Birthday Eric..
Eric is net zeventig geworden dit weekend en hij zit nog steeds niet stil…
“I still work! I work all the time actually. Ik heb een roadtour show die me jaarlijks naar 25 casino’s brengt met meerdere live shows. Ik doe er twee op zaterdag en twee op zondag. Ik doe ook nog wat films en tv-shows. Eigenlijk moet ik niet meer werken maar toch, ik wil niet stil zitten.”
“Maar wat jij niet weet…Ik ben eigenlijk een echte politieagent! Een sherrif…Straf he! Ik ben een I.C.A.C investigator en deputy sherrif in Frederick County Virginia!”
Erik trekt zijn jas omhoog en daar is de badge, de officiele I.C.A.C badge..!
“Ik jaag samen met een team van professionele politieagenten op sexual predators. Niemand weet dat echt maar dat is wat ik doe. De Erik Estrada van CHiPs is uiteindelijk toch nog een echte politieagent geworden…”
“Ik zie het als mijn taak. Kinderen zijn slachtoffers en als mijn bijdrage als publiek persoon, als acteur, als echte politieagent een kind veilig kan stellen en pedofielen achter de tralies kan steken, dan heb ik werkelijk al mijn doelen in mij leven bereikt. That makes me happy. Kinderen zijn onschuldige wezentjes en hebben elk op hun vlak hun eigen dromen. Geen enkel kind verdient het om in contact te komen met mensen die van slechte wil zijn. Kinderen moeten net als mij op jonge leeftijd kunnen spelen en vooral dromen realiseren.”
“We creeëren dagelijks via verschillende online websites real cases waar we jagen op volwassen kinderverkrachters en communiceren met die brutale personen terwijl ze denken dat ze bijvoorbeeld met een kind van 13 praten om er zodoende mee af te spreken. We doen het hele onderzoek online en arresteren zeer regelmatig individuals die opdagen aan de meeting points, denkende dat ze een kind gaan treffen. Daar sta ik dan met handboeien klaar samen met mijn team. Uiteraard kijken sommigen van hun op als ze me zien en herkennen als “Ponch”, maar dat is bijzaak. Ze hebben gegarandeerd een verhaal als ze met hun jailmates in contact komen. Ik stel het me vaak voor in hun ogen. “Ponch arrested me, the real one from the tv series. Good for us, bad for them. Mission Accomplished!”
“Ik voel me geen held, ik doe mijn job..”
Facts:
Auto: I love my Rolls Royces, my favorite one was a 1984 Silver Spirit, my dreamcar. I had an accident with it. I took the spirit of estacy off, left her on the street and I walked home. Never looked back at her. Even though I had for years, and I got a tv in it. Dus ik rij Rolls Royce, enkele Mercedessen en Lincolns
Waarde:Thanks CHiPs, of nee, thanks mom! Thanks for giving me this opportunity. God Bless Your Soul!
Hobbies: Sigaren roken, lekker eten en reizen naar Monte Carlo eens per jaar
Age: 70
Huisdieren: vier kleine hondjes: Bongo, Bambi, Cloë en Henry
Gezin: Nanette en drie kinderen (Francesca, Brandon Michael-Paul & Anthony Erik)
Favorite dinner meal: zoveel, maar chicken Parmigiana met penne en lookbrood is mijn nummer 1
Red or white wine: Red! Ik bezoek geen wijngaarden, dat is te tam voor me.
Goal to achieve: I achieved my goal to give mom the life that she deserved, I am happy
Favorite travel destination: Monte Carlo the fireworks festival, Italy for the food, Paris for the clothing, vooral Europa…
Favoriete song: Erik zingt I ‘ll be there van Michael Jackson.
Favorite quote: What is your short term plan. Well, cook a meal with you at my house Bart, smoke cigars and talk about life! Bring your tent and we ‘ll set it up in my backyard.
“I will show you my original CHiPs motorcycle that I have. One of the real ones from the series. We can go for a ride with my Harleys on Mulholand Drive…”
Thanks to @policechaselasvegas
Bij het naar buiten gaan krijg ik van Erik een gehandtekende nummerplaat. Geen coffeecups deze keer maar die krijg ik bij zijn thuis in Burbank 🙂
De Connections connection:
Spanish Harlem
East Harlem, also known as Spanish Harlem or El Barrio, is a neighborhood of Upper Manhattan, New York City, roughly encompassing the area north of the Upper East Side and East 96th Street up to roughly East 142nd Street east of Fifth Avenue to the East and Harlem Rivers. It lies within Manhattan Community District 11. Despite its name, it is generally not considered to be a part of Harlem
The neighborhood is one of the largest predominantly Latino communities in New York City, mostly made up of Puerto Ricans, as well as sizeable numbers of Dominican, Cuban and Mexican immigrants. It includes the area formerly known as Italian Harlem, in which the remnants of a once predominantly Italian community remain. The Chinese population has increased dramatically in East Harlem since 2000.
