Het hoeveelste album van De Mens is “Broers”? Het veertiende, zo ongeveer. En niet het minste. Na 30 jaar carrière willen de vaandeldragers van de Nederlandstalige rock niet met zomaar een nieuwe plaat komen aandragen. Nieuw werk heeft alleen zin als het met het beste van het oude werk kan concurreren. Van de stormachtige opener “Waar is de liefde?” naar het ingetogen sluitstuk “Broer” (zonder -s): alles op dit album verraadt een doorgedreven kwaliteitscontrole. Onrustige rock in combinatie met diepgang. Zanger en frontman Frank Vander Linden is terecht trots.
Verliep het maken van de plaat compleet anders dan bij vorige platen van de band?
Eigenlijk is het ontstaan van de cd niet anders verlopen dan voor andere albums. We werken altijd in heel gespreide slagorde aan onze muziek. Het is de manier waarop we het moeten doen. Alle leden hebben inbreng en dat op verschillende manieren. Soms is dat vanuit een jamsessie die uiteen gehaald wordt en daarna opnieuw wordt samengeplakt. Ik werk in verschillende formaties aan de nummers. Soms is dat met onze drummer, dan weer met onze toetsenist of bassist en dan komt alles uiteindelijk samen. Er staan nummers op de plaat die drie jaar geleden gemaakt zijn, maar voor mij voelen die als vers werk aan.
‘Broer’ is een gevarieerde plaat. Was het een bewuste keuze om een mix aan stijlen en thema’s aan te bieden?
Als we nieuwe muziek maken, houden we alles altijd open. De verschillende muzikale mogelijkheden binnen de band kunnen zo optimaal gebruikt worden. Er is ook een bewustzijn van het feit dat we enkel maar kunnen blijven doen wat we doen als we daar de nodige kwaliteitscontrole bij toepassen. Dat betekent dat we onze tijd nemen en nadenken over wat we wel of niet gebruiken. De tien nummers op de plaat zijn maar een klein deel van het geheel van alles waar we ooit aan begonnen zijn.
Ben je dan iemand die makkelijk dingen weggooit?
Het voordeel van muziek maken is dat het een heel milieuvriendelijke kunstvorm is. Je kan altijd dingen recycleren die je vroeger hebt gebruikt. Als ik naar de plaat kijk dan staan er zeker zo’n dingen op. ‘Mooie verliezers’ is begonnen als een klein stukje muziek dat onze drummer aanbracht. Het had als werktitel ‘Motown’ omdat het die sfeer had. Ik bekijk dan of die aanzetjes iets kunnen worden, dat is dan mijn verantwoordelijkheid. Drie jaar later krijgt het als een song een identiteit. De aanzet was eerst voor een ander nummer, maar ik had al heel lang ‘Mooie verliezers’ staan in mijn notitieboekje. De song heeft de plaat uiteindelijk ook gehaald. Het is altijd wat knutselen met wegwerpmateriaal.
In die song zing je “Elke dag is een kans om te bekijken dat het kan”. Hoe bekijk jij die tekst?
Als een soort aanmoediging aan de medemens die het moeilijk heeft. Komaan, blijf niet bij de pakken zitten. Verliezen doen we toch, want we gaan allemaal in grote pijn dood. We kunnen er maar beter iets van maken met alle kansen die op ons af komen. Mijn goeie raad aan anderen zou ook wel eens op mij van toepassing zijn (grijnst). Na al die jaren blijf ik me verbazen wat er tevoorschijn komt als ik begin te schrijven. Ik maak meestal muziek om te weten te komen wat ik te zeggen heb.
Is dat bij deze gelukt?
Ik merk dat veel van de nieuwe nummers altijd van die aanmoedigingen zijn aan anderen of aan mezelf. Dat is nu eenmaal ook wat De Mens als band uitstraalt. Muzikaal denk ik dat we niet het gevoel geven dat we bij de pakken blijven zitten. Het gaat altijd goed vooruit, ook live om er samen met het publiek elke avond iets moois van te maken. Zoiets moet met enige energie aangepakt worden. Ik ben blij dat ik in die band speel, misschien is mijn eigen persoonlijkheid en zeker diegene die in mijn soloplaat aan bod komt, minder daadkrachtig en energiek. De Mens geeft me de kans om toch met een glimlach en een veerkracht naar buiten te komen. Veel van die teksten reflecteren dat. Ik voel me verantwoordelijk voor het collectief. Het feit ook dat we al zo lang op dezelfde manier samen bestaan, moet je honoreren met nieuw werk dat die energie van de band uitstraalt.
‘Ja ja’ en ‘Koningin’ zijn hoekige songs met weerhaakjes. Mogen we ze typische songsvan De Mens noemen?
Misschien wel, dat is natuurlijk de livekant van De Mens die hierin naar voor komt. We zijn dank zij onze toetsenist David Poltrock in detail met muziek bezig enz. We willen dat bewaken, zelfs al bestaan we ondertussen al 30 jaar. ‘In genees mij’ en ‘Tijd is een raket’ hoor je dat die elektronica een essentieel onderdeel van onze groep geworden is, een kleurtje dat we in de loop der jaren toegevoegd hebben. Dat maakt de plaat ook gevarieerd. Dat nieuwe licht laat ons toe fris te blijven.
Jullie singlekeuze blijft belangrijk. Hoe proberen jullie de juiste keuze te maken daarin?
(lacht) Dat is nog maar de vraag natuurlijk. Misschien vertelt de muziek je dat. Heel simpel dus. Sommige nummers dienen zich aan en laten weten dat ze een single moeten zijn. Bij ‘Waar is de liefde’ voelden we al snel dat het nummer is dat zichzelf speelt. De titel zat ook goed en gaat over iets wat we allemaal konden gebruiken in de donkere corona-maanden. Zo’n songs zijn een cadeau dat je krijgt. ‘Broer’ is dan weer een bewuste vaststelling dat het nummer niet meteen voor feesten geschikt is, maar wel illustreert wat wij als band kunnen bieden. We willen met de song ook tonen dat we meer zijn dan een groep die een podium in vuur en vlam kan zetten.
Hoe kijken jullie uit naar het grote verjaardagsconcert in de Lotto Arena?
Elke match moet nog gespeeld worden en de ervaring leert me dat je een hoogtepunt als band eerder in Lendelede of Zevergem mee maakt dan in Werchter. Puur spelen en de interactie met het publiek is er anders. Dertig jaar jubileum is natuurlijk ook niet niks. Je staat daar zelf met grote ogen naar te kijken en je merkt dat mensen op een bepaalde manier dat beleven. De biografie van een band die 30 jaar samen speelt, wordt dan vergeleken met hun eigen leven. Er zijn mensen die naar De Mens komen kijken omdat ze die ontdekt hebben in de jaren ’90 bij de start, er zijn er ook die ons onderweg hebben ontdekt. Het is goed om zal die mensen te verzamelen op één punt. Het concert kan je dus zien als een soort fandag van De Mens (lacht). Het zal allemaal wat grootser zijn dan een ‘gewoon’ concert, maar ook de warme sfeer van bij een gewoon optreden in een klein dorp moet er inzitten. We willen ook die avond een band
zijn die dicht bij zijn publiek staat.
En of dat gelukt is…
“Broers” – verschijnt bij Petrol/Sony Music.
Tekst en Interview: STEVEN VERHAMME
Foto’s: Johan Jacobs/Guy Kokken
