Citytrippen, het staat op de bucketlist van iedere millennial. Ontsnappen aan de stress van een dagelijks leven aan 400 per uur en het ontlopen van een arbeidsgerelateerde drukte. Nooit bezochten we meer steden dan vandaag, maar wat hebben we nu echt gezien ? Met Whatmatters trekken we ook op citytrip, maar dan weg van de bekende cafés en tearooms. Op zoek naar vergeten en verborgen pareltjes die niet meteen in de reisgidsen zijn opgenomen.
Vandaag trekken we doorheen onze eigenste hoofdstad, beter gezegd ONDER onze hoofdstad en nemen we jullie mee naar de crypte van Laken.
Enkel de adel, de rijke burgerij of hooggeplaatsten konden er worden begraven. Of hoe sterven ook een prestige-zaak was geworden.
Heel veel landgenoten kennen de koninklijke crypte van Laken. De tombe waar alle leden van de Saksen Coburgs worden begraven wanneer hun moment is gekomen. Onder de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal van Laken, net naast het koninklijk domein, is de plaats een heiligdom voor royalisten. Weinig landgenoten weten echter dat pal voor de kathedraal, onder het kerkhof van Laken, de grootste crypte van Europa genesteld zit. Niet voor afstammelingen van de koninklijke familie maar voor de gegoede burgerij.
Onder het bewind van Leopold II kende Brussel een ongekende groei. Wie deel uitmaakte (of wilde uitmaken) van de beau-monde moest in Brussel wonen. Een explosieve toename in mensen wil eveneens zeggen dat het sterftecijfer ook zijn pieken kende. Pieken dermate groot dat een plaatsgebrek op de kerkhoven tot de mogelijkheden begon te horen.
Om te vermijden dat het zover zou komen, besloot men in 1870 te starten met de bouw van de grootste ondergrondse begraafplaats van Europa : de crypte van Laken.
Meer dan een kilometer aan tunnels die plaats moest bieden aan meer dan 4000 overledenen. Een huzarenstukje dat meer dan 60 jaar in aanbouw was. Pittig detail : wie er begraven wilde worden moest over een aanzienlijk kapitaal beschikken. Enkel de adel, de rijke burgerij of hooggeplaatsten konden er worden begraven. Of hoe sterven ook een prestige-zaak was geworden.
Helaas had de natuur andere plannen met de grond en het onvermijdelijke gebeurde. Grondverzakkingen en waterinsijpeling zorgde er voor dat de crypte midden de jaren 80 werd gesloten voor het publiek. In 2016 startte men met restauratiewerken en sedert vorig jaar kun je de crypte weer in.
Een bezoek aan de crypte is gratis en de openingstijden volgen die van het kerkhof. Macaber van insteek en een erg jammerlijke geschiedenis terzijde, is een bezoek aan deze unieke plaats de ommetoer waard. Je maakt er kennis met de vreemde en vergane trend van potsierlijke begrafenissen om zelfs na de dood je weelde tentoon te stellen.
