Jens Bouttery en Lennart Heyndels, samen Hi Hawaii, brengen op hun debuutplaat ‘The List’ een hommage aan het alledaagse door middel van zelfspot, eerlijkheid en grandioze huishoud-dramatiek. Beide multi-instrumentalisten hebben een rijke achtergrond in jazz-, theater- en filmmuziek. Deze elementen gooien ze dan ook graag in de poel van Hi Hawaii.
Voor velen is dit een eerste kennismaking met Hi Hawaii. Waarvoor staat de band?
JENS : We vormen een popduo dat ervoor koos om multi-instrumentaal te spelen. Ikzelf speel drums en keyboards en ik zing, Lennart doet de bas, keyboards en ook hij zingt tussendoor. We brengen vrolijke sing-along popsongs die geregeld ontsporen in vrije improvisaties. Voor ons debuutalbum hebben we onze klank uitgebreid met koperblazers, fluiten en strijkers die we mengden met onze synths. Zo krijg je een flipperkast die je tegelijkertijd aan het dansen, lachen en huilen krijgt.
LENNART : Als je allebei verschillende instrumenten tegelijk bespeelt op het podium is dat best niet zo eenvoudig. Je moet er je gedachten goed bijhouden. Gelukkig lopen er geen grote dingen mis tijdens liveconcerten. Als dat toch gebeurt, ontstaan vaak magische dingen (lacht).
Jullie worden omschreven als twee muzikale Bourgondiërs. Hoe interpreteren jullie dat begrip zelf?
JENS : We zijn verfijnde veelvraten van muziek die open staan voor allerlei genres en die ook effectief spelen. We maken jazz tot modern klassiek over vrije improvisatie en filmmuziek. Je hoort ook knipogen naar het theater en we streven er ook naar om gewoon simpele popsongs te maken. Zo leven we Bourgondisch als het op muziek aankomt. Twee enthousiaste muzikanten met soms grenzeloze uitbarstingen.
Met welke andere groepen zijn jullie in dat verband te vergelijken? Wie zijn jullie inspiratiebronnen?
LENNART : Laurie Anderson is zeker een voorbeeld voor ons, ze is iemand die graag buiten de lijntjes kleurt en ook van vele markten thuis is. Talking Heads, Daniel Johnston en LCD Soundsystem zijn zeker ook bands die ons wegen wijzen.
JENS : Het zijn artiesten die de pure liefde voor de muziek uitstralen. Bands die niet noodzakelijk in hetzelfde vakje moeten gestoken worden. Die genrehokjes zijn niet zo relevant, ook niet voor onze muziek.
Jullie debuutplaat heet ‘The List’. Lang naar die titel moeten zoeken?
LENNART : Er komen heel veel lijstjes in de teksten voor en dus leek het ons een logische titel. Dat heeft te maken met de teksten die vaak associatief zijn en een gedachtegang en sfeerschepping creëren waarin universele gevoelens in een soort gedachtenstroom worden omgezet.
JENS : We proberen het magische te zien in het kleinmenselijke. Dat is zeker een uitgangspunt voor ons. Dingen mogen foutlopen, denk aan onze concerten, maar het geheel moet vooral echt zijn, eerlijk zonder pretentieus te zijn. Authenticiteit staat voorop. Zo wilden we met ‘Saturday’, de eerste single van het debuut, het simpele idee aanboren van “doorbreken uit een sleur”. We maakten hier niet veel woorden aan vuil. Een simpele mantra kan volstaan. 1, 2, 3, 4, 5, 6, Saturday.
Hoe belangrijk zijn de singles die uit het album getrokken worden?
JENS : Het is altijd wel even nadenken welke nummers we zouden promoveren tot single. Er staan op de plaat een aantal nummers die vrij lang zijn en veel verschillende kanten uitgaan. Bij een single is het handig als die nummers wat korter zijn. Daarom kozen we voor Saturday en Bruxelles. Er komt ook een derde single aan, ‘Solutions’, waarvan we een radio-edit gemaakt hebben omdat de plaatversie te lang was.
LENNART : De singles worden door ons gekozen in overleg met het label. Als wij andere nummers hadden vooropgesteld, dan waren ze hier wellicht ook in mee gegaan omwille van de goeie band met het label. Alles kan openlijk besproken worden en dat is heel fijn. Denk aan Bruxelles, de tweede single, die een associatieve wandeling door de straten van Brussel is.
Welke ambities hebben jullie met ‘The List’?
LENNART : We hopen dat we onze band op de kaart kunnen zetten en ons universum wat kunnen uitbreiden. We willen dat graag vertalen naar een groter publiek. Onze droom is ook dat de fans onze songs misschien zo intens kunnen beleven als wij dat doen.
JENS : Als je naar ‘Bruxelles’ luistert, kun je de stad voor je zien en er misschien iets bij voelen. Mensen meekrijgen in onze wereld is dan ook onze hoogste ambitie.
Hoe hard missen jullie het optreden?
JENS : Keihard! We hebben net drie dagen in de AB gewerkt waar we ook via een livestream onze plaat zullen voorstellen. We staan er met onze uitgebreide band met zes extra muzikanten. Je voelt er ook het potentieel van die ruimte, de klank die leeft en resoneert in de zaal. Hopelijk kunnen we van op afstand veel mensen bereiken en daarna ook live gaan spelen. Het is best confronterend om te repeteren in zo’n uitstekende maar lege zaal, wat moet het geven als daar terug een enthousiast publiek op muzikanten zit te wachten?
Tekst door STEVEN VERHAMME
Foto’s door: Alexander Popelier
Op 14 april kan je van Hi Hawaii een livestream vanuit de AB bekijken. Op 22 april is die ook te zien op Podium19, de nieuwe tv zender. Alle info www.hihawaiimusic.com
