Gangsters …. Sla de krant (of de digitale versie of TV of eender welk media kanaal) open en je hebt iedere dag wel een nieuw geval van zwaar banditisme dat de headlights haalt.
Wie de media volgt, kon zonder twijfel ook een zekere evolutie in het banditisme volgen. Van de gewelddaden van de bende Haemers of de bende van de Miljonair blijft weinig tot niets meer over. Het overvallen van geldtransporten of het binnenvallen van een bank, zwaaiend met geweren en een nylonkous over de tronie getrokken, is nagenoeg onmogelijk geworden. De beveiliging van dergelijke plaatsen werd op dergelijk niveau geplaatst dat enkel nog door middel van een tank of een bommenwerper iet of wat schade kan worden toegebracht. Hoewel de kranten maar al te graag verhalen vertellen over de nieuwe generatie supercriminelen, die geweld niet schuwen, is de realiteit er eentje van een totaal andere orde. Geweld is ordinair geworden, om niet te zeggen marginaal. Letsels veroorzaken voor een habbekrats is iets wat nog gelinkt kan worden aan straattuig, gekleed in lelijke trainings met een fake Louis Vuitton tasjes die omaatjes overvallen. De echte gangsters die gaan voor het grote geld en daarvoor hoeven ze niet eens geweld te gebruiken.
“Meesteroplichter bekent : ik zou het zo opnieuw doen”
Enige tijd geleden haalde een, tot op dat ogenblik onbekende, Vlaming de Europese pers.
“Belg licht mensen voor meer dan 750.000€ op” , “Meesteroplichter bekent : ik zou het zo opnieuw doen”, …. En een complete resem aan alternatieven haalden een aantal dagen de headlines. Een Belg had in het buitenland aan de lopende band mensen opgelicht en had met het ontvreemde geld een decadente levensstijl op poten gezet. Titels die aan de lopende band de op bloed beluste lezer voortdurend konden prikkelen en artikels die iedereen van een mening konden voorzien.
Helaas ontbrak het die artikelen aan 1 ding, 1 cruciaal onderdeel dat van ieder verhaal een compleet gegeven maakt : het verhaal van de oplichter zelf.
Tony B. (ik gebruik wat cliché-matig een afkorting van zijn naam, iedereen die iet of wat de gazetten heeft gevolgd weet natuurlijk meteen over wie ik aan het spreken ben) werd overnight gekatapulteerd tot de hoogste regionen van de Belgische criminaliteit maar schijnbaar had de standaard journalistiek de grootste moeite om het verhaal van Tony B. zelf te brengen. Enkel de zelfverklaarde slachtoffers hadden recht van spreken. Begrijp me niet verkeerd : ik ben hier onpartijdig. Ik oordeel niet en ik veroordeel niet MAAR ik ben een hevige gelover in het basisprincipe van de salomonswerking en dat is dat ieder verhaal 2 kanten heeft.
En na lang zoeken, praten & onderhandelen vond ik dan ook de ondertussen beruchte Tony B. en hij ging akkoord om mij dit exclusieve interview toe te kennen.
Wie iets leest over iemand die mensen meer dan 750.000€ afhandig heeft gemaakt, kan niet anders dan te gaan wegdromen over een persoon met een gigantische macho-personality. Dan denk ik aan een grauwe gebroken stem, tattoo’s, gigantische spierballen en een persoonlijkheid die onze eigen mannelijkheid doet verschrompelen.
Wanneer we Tony B. voor de eerste keer ontmoeten, voldoet hij totaal NIET aan dit profiel. Tony is your average guy, de kerel die op zondagmorgen even de croissants gaat halen terwijl hij nog snel de boodschappen doet voor een hulpbehoevende dame in de straat.
Tony is welbespraakt en is uitermate welgemanierd. Joviaal, vriendelijk en gewoon iemand waarmee je graag aan de praat gaat.
Tony is welbespraakt en is uitermate welgemanierd. Joviaal, vriendelijk en gewoon iemand waarmee je graag aan de praat gaat.
Maar Tony is ook zelfzeker en vloeit over van het zelfvertrouwen en Tony is alles behalve middelmatig of “simpel” … voor mij zit een rustige, kalme en vooral erg intelligente jongeman.
Het levensverhaal van Tony leest als een John Grisham thriller. Een kerel met een absoluut unhappy jeugd en een probleem met zijn lichaamsgewicht, wordt het mikpunt van spot. Tony is niet langer Tony maar is jarenlang “den dikken”, een gast die niemand een strobreed in de weg legt maar het slachtoffer van dienst wordt. Het feit dat zijn familiale situatie niet echt optimaal is, brengt geen soelaas maar werkt eerder als benzine op het vuur. Uiteindelijk wordt Tony de zondebok, de peer van dienst, de gast die altijd de schuld van alles moet dragen al was het maar dat je kousen niet passend waren. Tony wordt gereduceerd tot één van de personages die met de regelmaat van de klok de krant halen. “16 jarige pleegt zelfmoord na aanhoudende pesterijen” of “17 jarige neemt een volautomatisch geweer en schiet 29 klasgenoten neer” .. Krantenkoppen waarvan de publieke opinie op de achterpoten gaat staan en gaat roepen dat het maar eens moet afgelopen zijn. Die publieke opinie is echter even standvastig als het geheugen van een goudvis en 24 uur laten hebben ze weeral een ander onderwerp waar ze drama over maken. De getormenteerde jongeling zijn ze ondertussen al lang vergeten.
Tony is echter anders dan de meute. Tony wil niet het slachtoffer zijn en tijdens 1 van de pesterijen is er iets wat in de bovenkamer van Tony knapt. Dit eindigt hier en nu. Ik ben geen niemand, ik ben iemand. Neen … ik ben meer dan iemand .. ik ben DE man .. ik ga ze allemaal wel tonen wie of wat ik waard ben. Een milieu waar iedereen start onderaan de ladder en waar het niemand iets uitmaakt hoe je eruit ziet of hoe je praat is het nachtleven. Een leven van facades en synthetische imago’s en een leven waar Tony al erg snel in terecht komt. Met zijn geharde persoonlijkheid kan Tony zich al snel opwerken, niet tot portier of DJ .. neen .. Tony heeft de brains en kweekte (mede dankzij de aanhoudende pesterijen) een koppel ballen waar menig man jaloers op zou zijn. Zijn eerste event werd al snel opgevolgd door een tweede, een derde, een tig-ste … en alvoor hij het zelf goed doorhad had hij geld in zijn broekzak en respect in de wereld. Deuren werden geopend en dromen werkelijkheid.
tijdens 1 van de pesterijen is er iets wat in de bovenkamer van Tony knapt.
Met het verzamelde geld komt Tony terecht in Parijs, een mondaine stad waar het opstarten van een zaak relatief snel en eenvoudig kan gebeuren. Het verkopen van luxe import wagens aan vermogende klanten … het businessmodel dat hij voor ogen heeft, een business die hij ook volledig eerlijk en legaal uit de grond wenst te stampen. Hij nestelt zich in een kantoor nabij de Champs-Elysee en 2 bevallige dames zorgen voor het onthaal en de stimuli van de klanten. De deuren van zijn gloednieuw kantoor zijn nog niet helemaal geopend of de eerste voorschotten liggen al op tafel. Voorschotten van tienduizenden euro’s en dit nagenoeg allemaal in cash. Het concept van de import luxewagens aan dumpprijs slaat aan want al snel verwelkomt zijn onderneming klanten van over gans Frankrijk, mensen die maar al te graag honderden kilometers reizen om voorschotten in keiharde cash op tafel te leggen. Tot zijn grote verbazing stellen mensen ook niet echt vragen maar blijven ze contanten overhandigen.
Toen liep het voor Tony goed fout … en hoe fout het liep lezen jullie weldra in het tweede deel van dit artikel, exclusief op whatmatters.be
Ik .. oplichter is een exclusief interview, door Mister C en La vie en C, voor Whatmatters.be !
