Een haat-liefdeverhouding op onze redactie. Terwijl de ene redacteur vorig jaar zijn Full Madness polsbandje slechts voor één van de drie dagen gebruikte, wegens ‘overroepen’, ‘heb het gezien’ en ‘ze doen precies water bij het bier’, liep de andere te vloeken als zot daar we niet meer polsbandjes hadden kunnen loskrijgen bij één van de partners van TML. Ze negeren dan ook steevast onze vraag, de mannen van ID&T. Ook dit jaar. Ok, misschien zijn we met onze 75.000 unieke lezers per maand net niet interessant genoeg…dit is wel het dubbel aantal bezoekers dat zij in ‘de put’ van De Schorre in Boom bij elkaar krijgen op één dag. Toegegeven, er lopen ondertussen nog eens zo veel mensen rond elders op het recreatiedomein, maar toch. Misschien zijn wij wel één van die 38 staatsgevaarlijke zotten die niet welkom zijn op het (volgens sommige) beste festival ter wereld. Een festival dat voor zijn start even onder de serieuze loep werd genomen aangaande de inbreuk op de privacy.
Soit, to the point. Wachtend op de uitnodiging van ID&T, die er uiteraard ook dit jaar niet kwam, had geen zin. Aangezien ondergetekende ook geen zin had om gedurende 3u in de virtuele wachtrij te hangen met tegelijk een laptop, smartphone, iPad en weet ik nog wat elektronische shizzle was ik aangewezen op de goodwill van sommige anderen die wel aan tickets geraakten. We organiseren een Miss verkiezing in samenwerking met badpakkenmerk dat exclusief op TML (in de Versuz VIP) een modeshow loopt? Een mogelijkheid. We kennen iemand bij de catering? Een mogelijkheid. We luizen gewoon de extra kaart van je immer enthousiaste zus (zij zit wel met 10 devices klaar om een ticket te bemachtigen) af? Een zekerheid!
Hop naar Boom. Eerst en vooral…gezien ondergetekende daar in het centrum over een stiekem en goed parkeerplaatsje dicht bij De Schorre beschikt, was dit alvast een meevaller. In en uit Boom geraken, terwijl je jezelf op slechts 5 min wandelafstand van het festivalterrein bevindt, op minder dan 5 minuten…ik wil het mensen zien doen. De verwachtingen waren hoog. In verschillende media werd al gesproken over nog straffer, nog indrukwekkender,… dan alle voorgaande edities. Dat ze ondertussen TomorrowWorld in Atlanta en Brazilië, wegens faillissement van de partner ter plaatse, hebben moeten opdoeken, maakt dat er waarschijnlijk wel wat budget vrij was gekomen om het hier in eigen land en bij zijn roots grootser aan te pakken!
En we moeten bekennen…het was groots. Alsof we kleine kinderen waren die door de Efteling liepen, we waren onder de indruk. Feeërieke decors, omgeving, randanimatie…het was top! Nu het festival nog. We begonnen aan een toer door het domein en onze ogen vielen keer op keer open. ‘The Garden of Madness’, een drijfend ponton was indrukwekkend. Hier bleven we dan ook eerst even hangen. Een goede binnenkomer.
Ook een topper, de ‘Organ of Harmony’, een stage met veel gras, dat nooit groener aan de overkant kan zijn, en 55 fonteinen in een orgel verwerkt…een ware eye-catcher! Plant daarnaast een zwembad (gehost door Versuz) neer en laat er modellen van Ocean Couture in bikini dansen en paraderen, en het feest is compleet!
Voor het eerste muzikaal topmomentje moesten we wachten op Charlotte de Witte. De immer ravissante knapperd die de Wind Stage, hosted by I Love Techno in vuur en vlam zette. Ware het niet met haar muziek, dan was het op zijn minst met haar looks. Charlotte, eentje die we bij Whatmatters maar al te graag volgen. We weten het, een interview moet mogelijk zijn…maar ja, wereldsterren…moeilijk te bereiken!
Op naar een volgend topmomentje…de ‘Freedom Stage’. Een gigantische tent met 1400 m2 LED…een gigantisch lichtspektakel, laat dat duidelijk zijn. Ene ALOK, Braziliaanse DJ en volgens DJ MAG genoteerd op plaats 25 van beste DJ’s ter wereld knalde de ene hit na de andere door de boxen. Stilstaan kon niet! Eentje om te blijven volgen!
Tijd om richting Main Stage af te zakken…maar eerst even voorbij The Rose Garden passeren waar Jan Vervloet en later Franky Kloeck ons een grote dosis aan nostalgie meegeven. Hits waar wij wij als begin twintiger 15 jaar geleden uit de bol gingen, klonken in een vernieuwd jasje misschien nog beter…tof!
Tussen alle andere stages door en aangekomen bij het impressionante hoofdpodium hoorden we Yves V door de boxen galmen. Goeie set, publiek mee, deze Antwerpenaar is een blijver! En we bleven thuismatchen spelen vandaag. Volgende in de rij was Netsky die zijn vrienden had meegebracht. De gekende nummers deden de Main Stage op zijn vesten daveren maar tussenin viel het af en toe wat stil. No offence, het kan ook te maken hebben gehad dat wij dit spektakel hebben ervaren op de top van de berg, met een prachtig uitzicht over De Schorre.
Terwijl de donker over Boom viel, werd het allemaal wat heter, steviger, meer uitgelaten. Armin Van Buuren trapte de wei echt helemaal in gang. Iets waar de thuisspelers Dimitri Vegas & Like Mike helemaal gebruik van maakten en hun set tot de ultieme climax van de avond, inclusief een waanzinnig op de beats georchestreerd vuurwerk, lieten worden. Jammer voor Alesso, de man die mocht afsluiten want de hemelsluizen gingen open en zijn set verdronk, in onze ogen, wat in het water. Iets waar Martin Garrix minder last van had. Op de ‘Organ of Harmony’ liet hij een uitzinnige menigte de regen verdampen met een vurige, knallende set!
Tot zover onze impressie over Tomorrowland dit jaar. Misschien hebben we de kans om volgende week nog een dagje mee te pikken. Oscar & The Wolf (Live), de immer sympathieke MATTN (interview hier), de 90’s stage,…genoeg dingen die we zeker nog willen zien! ID&T, je weet ons te vinden! Mailen jongens en we zijn er!
