Zelfs bij koud weer!
Een weekje voor we naar Turijn afzakten om de nieuwe Fiat 500x als eerste te mogen testen aan de rand van de Turijnse heuvels, of zeg maar bergen, mochten we ons nog eens aanbieden bij Motor Village in Evere waar de heren van Fiat ons een Fiat 124 Spider S-Design ter beschikking stelden. Een oud en blij weerzien want diezelfde wagen mochten we, toen spiksplinternieuw en niet ingereden al eens een paar toertjes over het circuit in Monaco uittesten een paar maanden geleden. Nu kregen we haar, (ja, het is voor ons een Italiaanse deerne), een week mee. En of we er zin in hadden.
In feite was het oorspronkelijk de bedoeling dat dat Alfa Romeo (en niet het zusje Fiat) en Mazda een gemeenschappelijk platform zouden uitwerken. Die samenwerking liep in 2014 af op een sisser en daarom ontwikkelde Mazda zijn nieuwe MX-5 alleen…tot nu. Fiat leent het platform voor dit bommetje, dat bovendien bij Mazda in Hiroshima wordt geproduceerd.
Tot zover de gelijkenissen want uiterlijk komt Fiat met zijn 124 Spider met een geheel ander design en dat uit zich vooral in de buitenafmetingen, die zowat 15 cm langer zijn dan de Mazda. 15cm dat zich wel niet vertaald in extra ruimte binnenin. Het blijft voor mannen als ik die tegen 1m90 aanleunen nog altijd een krappe bedoening. Het nieuwe design bevat enkele verwijzingen naar de oude 124 zoals de dubbele plooi in de motorkap, de honingraatstructuur van de radiatorrooster, de achterlichten,… en met zijn zwarte velgen en spiegelkappen, rode sportieve lijn en extra chroom-accenten maakt de S-Design het allemaal nog dat tikkeltje gewaagder en sportiever. En het werkt…hoofden draaien spontaan bij het passeren met dit speels karretje.
Onderhuids ligt er in de Fiat een 1.4 benzine turbo met aan boord een 140-tal paardjes en een koppel dat goed is voor 240 Nm. Zo spurt deze Italiaanse furie in 7,5 seconden naar 100km/u en tikt ze een topsnelheid af bij 215km/u. En dat is meer dan voldoende. Nog een voordeel, de handgeschakelde versie van de S-Design maakt het allemaal wat speelser dan de automaat. Die laatste kwam naar onze eigen bevindingen soms iets te snel tussenbeide. Op bochtige bergwegen of op circuit zijn we dan ook geneigd te kiezen voor de handgeschakelde versie. Op de E34/E313 waar we steeds in file staan richting ‘stad’ houden we het bij de automaat.
Verder rijdt deze roadster zacht en aangenaam. Een vluchtheuveltje, en die zijn er veel in België, worden zonder enig probleem en zonder dat je een bezoekje moet brengen aan je chiropractor genomen. We hebben al andere roadsters gekend, laat dat duidelijk zijn. Ook bij deze S-Design is er geen automatisch wegklapbare dak. Hier gooi je dus de kap naar achteren nadat je twee hendels hebt losgemaakt. Erg snel! En, hoewel het ondertussen november is en de temperatuur niet uitnodigt cabrio te rijden, kan het. Het windscherm houdt alle koude lucht tegen en met de verwarming die je voelt tot in je nek mag het stenen kloten vriezen, zolang het niet regent kan het dak eraf…letterlijk én figuurlijk.
Conclusie? Een mooie en sportieve funcar die terecht een pak blikken van goedkeuring mocht ontvangen én die je een flinke dosis plezier verzekert. Soms gingen we lekker hard, soms gingen we lekker dwars (oppassen bij nat weer!). Niet dat we dit soort rijgedrag promoten maar we houden er stiekem toch wel van. Met een testverbruik van 7,4 liter/100km mogen we gezien de omstandigheden waarin wij gereden hebben absoluut niet klagen. Mits aangepast rijgedrag moet je zelfs kunnen eindigen rond de 6,5 liter…best wel zuinig voor zo’n vinnige furie. We kennen Italiaanse deernes die meer zuipen…(of dit over een auto gaat laten we even in het midden).
Foto’s: Whatmatters
