Vorige week maakten we bij Whatmatters kennis met Tony, een op eerste zicht coole gast met een levensverhaal dat rechtstreeks uit een misdaadroman lijkt te zijn weggelopen.
In het eerste deel van dit exclusieve interview volgden we Tony tijdens zijn eerste stappen in een verhaal dat uiteindelijk volledig fout zou lopen … fout in de overtreffende trap.
De 18-jarige Tony, die nooit echt riant kon leven, heeft plots toegang tot gigantische hoeveelheden geld. Cash geld .. liquide .. geld die veelal een ERG dubieuze oorsprong kent. Wie de Franse cultuur wat eigen is weet dat cash in Frankrijk nagenoeg overal uit den boze is. Het gebruik van de kaart en het gebruik van cheques is de norm. De staat traceert iedere uitgave en stimuleert de Franse burgers dan ook massaal om contanten te vermijden. (er is dan ook een reden waarom Franse burgers maar al te graag hun “enveloppes” kwamen spenderen in Belgie)
Tony heeft al erg snel door dat de oorsprong van die contante voorschotten niet echt koosjer is, maar die voorschotten zorgen er wel voor dat hij kan leven als een koning te rijk. Hij is van dag op dag vermogend en een sociale wereld die hij nooit heeft gekend gaat voor hem open. Hij heeft vrienden, veel vrienden en Tony is gekend vanwege het feit dat hij het geld graag laat rollen. Even wat centen tekort ? Geen nood, Tony helpt je uit de nood. Heb je even last van een dipje of van work-related stress ? Tony boekt wel even een all-in luxe chalet in de alpen om wat stoom af te laten. Tony heeft altijd veel geld, maar die luxe-wagens, die komen nooit.
Even wat centen tekort ? Geen nood, Tony helpt je uit de nood.
Klanten die wagens aankopen met cash, zijn klanten die ook niet echt bij de politie gaan aankloppen wanneer er iets niet volledig vlot verloopt. Neen, dergelijke klanten gaan hun illegaal verworven geld niet echt publiekelijk maken maar willen natuurlijk wel graag hun koopwaar. Het gaat hen zelfs niet over het verlies van 10 of 20.000€, daar liggen ze niet echt wakker van. Het gaat hen vooral over het principe. You don’t fuck with us en na een tijdje slaagt Tony er niet meer in om met gladde praatjes hun ongeduld te dempen. Hij wordt bedreigd, zijn omgeving wordt bedreigd en vooral … zijn familie wordt bedreigd. Tony staat op de hitlist en als Tony niet gevonden wordt, dan gaat zijn familie het ontgelden.
Tijdens ons gesprek moet ik bekennen dat ik, op een absurde manier, respect krijg voor Tony. Hij heeft bewust (of onbewust, ik ben niet de persoon die daarover kan oordelen) geboord in een geldbron die misschien best van al ongemoeid werd gelaten en krijgt nu pasmunt geserveerd. Hij blijft er echter Siberisch kalm bij. Zijn alles behalve ordinaire leven heeft hem gesmeed tot de persoon die hij vandaag is. Emoties kent hij nagenoeg niet meer, aan moraliteit heeft een totale lak en hij leeft nog volgens de enkele principes die hij heeft. (Tony gaat er prat op dat hij geld neemt van mensen die geld hebben. De enige keer dat hij een voorschot heeft terug gegeven was aan een alleenstaande moeder die in de problemen kwam)
Het spreekwoord zegt “aan alle mooie liedjes komt een einde” en Tony vormt hier geen uitzondering op. Tijdens een banale verkeerscontrole, op hun terugweg van wederom een decadente trip naar Zwitserland, wordt hij in de boeien geslagen. Voor de ogen van zijn gasten wordt hij weggevoerd naar de gevangenis van Metz om nadien te worden overgebracht naar Parijs. Ironisch genoeg wordt hij niet genekt door de iet of wat “grijze” mensen die hij geld afhandig heeft gemaakt. 1 slachtoffer, die zijn geld wel op een legale manier wou recupereren, diende klacht in en toen heeft de overheid zich ermee bemoeid.
Dat pseudo-criminelen hun geld kwijt waren was 1 zaak, dat de overheid belastingen en BTW was mislopen was een totaal ander verhaal en laat dat nu net DE speer van zijn arrestatie zijn. Handelen buiten de lijnen van de maatschappij & een business opzetten die niet geheel zuiver is, daar kan oompje overheid mee leven. Maar je belastingen NIET betalen, dat is een bridge to far. Het slachtoffer, daar wordt ondertussen met geen woord meer over gerept maar de staat heeft alle registers opengetrokken om hun gemiste inkomsten te recuperen.
Door gebruik te maken van een officiële rekenmachine zijn ze tot de totale som van 750.000€ gekomen. 750.000€ die Tony zou ontvreemd hebben en waar vooral geen BTW op betaald zou geweest zijn. Volgens Tony moet dit bedrag wel kloppen aangezien de overheid dit heeft berekend, maar het gevoel in onze ellebogen vertelt ons dat hij het laat berusten en dat de overheid slechts het topje van de ijsberg heeft ontdekt. Topje of niet, Tony kreeg een effectieve celstraf geserveerd en verdween achter de tralies.
het gevoel in onze ellebogen vertelt ons dat hij het laat berusten en dat de overheid slechts het topje van de ijsberg heeft ontdekt
Vandaag, bijna 4 jaar na de feiten, zit Tony voor mij. Relax, terwijl hij nipt aan een glas Jack Daniels, vertelt hij zonder enige vorm van aarzelen zijn verhaal. De reden dat hij op dit ogenblik niet achter de tralies zit, is vanwege de inzet van zijn advocaten die de procedure permanent in twijfel trekken en op de lange baan zetten. Hijzelf werd vrijgelaten op borg, onder strikte voorwaarden.
Die voorwaarden, het hoeft niet gezegd te worden dat Tony daar niet echt van onder de indruk is. Hij verdween van de radar en zorgt er ondertussen voor dat justitie meer dan de handen vol heeft met zijn zaak. In Frankrijk is hij persona non grata dus daar blijft hij weg, maar hij leeft als een vrij man in Belgie. Blijft er uberhaupt nog iets over van die (naar schatting) 750.000€ ? Volgens Tony alvast niet. Zijn decadente en vrijgevige levensstijl heeft ervoor gezorgd dat dit astronomische bedrag sneller opgesoupeerd was, dan het salaris van iemand met het bestaansminimum. Met wat hij zijn dagen vult? Hij plant, denkt na en hij bereid zich voor. Je moet het hem nageven : hij is op dat gebied eerlijker dan het merendeel van onze politici.
Het werken voor een baas is niet iets voor hem, hij kan niet overweg met autoriteit en éénmaal je hebt kunnen proeven van een leven met luxe gevuld, is het niet doenbaar om te leven van een laag loon. Om zijn woorden te citeren : arm zijn went nooit ! Dus Tony werkt aan zijn volgende slag, een grote slag. Wanneer we hem vragen over hoe groot die grote slag dan gaat zijn, krijgen we resoluut en zonder aarzelen een antwoord. 7 nullen en 8 cijfers. Over zijn slaagkansen is hij positief en over het gevolg kordaat. Binnen hier en 5 jaar gaat hij slagen in zijn opzet en wanneer het moment is aangebroken, verdwijnt hij volledig van de aardbol.
Met Tony werd vroeger veel gelachen, maar wie laatst lacht best lacht.
Even bescheiden als zijn aankomst, vertrekt Tony opnieuw. Wat zijn bestemming is weet ik niet en ik moet ook bekennen dat het mij eigenlijk ook niet echt kan schelen. Ik ben er nog altijd niet aan uit of ik deze persoon moet haten of eerder bewonderen. Hij zag een opportuniteit en hij nam ze. Niet alleen met beide handen, maar ook met voeten en zijn volledige lichaam. De vraag is enkel of wij anders zouden gereageerd hebben in diezelfde situatie?
Zijn we kwaad omdat hij de wet heeft overtreden en leeft als een vogelvrije ? Of zijn we jaloers omdat wij het lef niet hebben om net hetzelfde te doen?
Ik … oplichter .. die ons deed nadenken.
