De prijs van twee keer een F40?
De meest iconische Ferrari voor ons? Zonder twijfel de F40, een iconische sportwagen die in 1987 werd gelanceerd ter ere van het 40-jarig bestaan van Ferrari. Het was de laatste auto die persoonlijk werd goedgekeurd door Enzo Ferrari, de oprichter van het merk. De F40 werd ontworpen met als doel puur rijplezier, zonder compromis op snelheid of prestaties. Hij heeft een 2.9-liter V8-motor met twee turbo’s, die 478 pk levert, en een topsnelheid van ruim 320 km/u.
De F40 is beroemd om zijn lichtgewicht ontwerp, dankzij het gebruik van koolstofvezel en Kevlar. Het ruwe, minimalistische interieur, zonder luxe features zoals tapijt of geluidsisolatie, benadrukt de focus op prestaties. De F40 wordt beschouwd als een van de beste supercars ooit en is nog steeds zeer gewild onder autoverzamelaars. Een wagen die zeker in diens voetsporen zal treden, is de Ferrari F80, die vandaag een nieuw hoofdstuk toevoegt aan de historie van legendarische supercars met het Steigerende Raspaard-logo.
De F80 wordt geproduceerd in een gelimiteerde oplage van slechts 799 exemplaren en voegt zich bij supercar-iconen als de GTO, F40, F50, Enzo en LaFerrari. Met deze F80 wil het allerbeste dat het in Maranello gevestigde merk Ferrari te bieden heeft weerspiegelen op het gebied van technologie en prestaties.
De nieuwste telg in deze familie, de F80, belichaamt het summum van techniek voor een auto met een verbrandingsmotor. Daarbij maakt hij gebruik van de meest geavanceerde technologische oplossingen, waaronder de nieuwste generatie hybridetechnologie voor de aandrijflijn, om ongeëvenaarde vermogens- en koppelniveaus te bereiken. Elk aspect van de F80 is ontworpen om prestaties te maximaliseren: van het koolstofvezelchassis en de extreme aerodynamische oplossingen – die veel verder gaan dan wat ooit eerder is vertoond in een voor de openbare weg bestemde auto – tot aan de nieuwe actieve ophanging, die is geoptimaliseerd om de auto tot op de limiet te kunnen rijden op het circuit.
In tegenstelling tot andere spelers in het huidige supercarsegment combineert de F80 al deze eigenschappen met een compromisloze dagelijkse bruikbaarheid, en is hij naar eigen zeggen eenvoudig te rijden en te gebruiken. Dit vermogen vormde de basis voor elke keuze die werd gemaakt op het gebied van technologie en architectuur, om het op het eerste gezicht onmogelijke doel te realiseren: een circuit-georiënteerde supercar die op de openbare weg net zo goed te rijden is als een reguliere productieauto. Waardoor de bestuurder nog meer tijd in de auto kan doorbrengen en echt kan genieten van de prestaties en indrukwekkende rijbeleving.
De architectuur van de F80 is zo extreem dat de gekozen lay-out resulteert in een smallere cabine waarin de bestuurder centraal staat, maar die desondanks uitstekende ruimte en comfort biedt voor een passagier. Deze keuze bood cruciale voordelen voor het minimaliseren van de luchtweerstand en het gewicht. De cockpit biedt daardoor een duidelijk eenzitter-gevoel, ondanks het feit dat de auto gehomologeerd is voor twee inzittenden, wat resulteert in een architectuur die Ferrari ook wel ‘1+’ noemt. De belangrijkste reden voor deze keuze was het minimaliseren van de breedte van de cabine, ten gunste van de aerodynamica (minder luchtweerstand) en gewichtsbesparing. Dit concept sluit volledig aan bij de autosportwereld waaruit deze auto niet alleen inspiratie put, maar ook technologische oplossingen overneemt.
Zoals altijd het geval is geweest met de supercars van Ferrari die de F80 voorgingen (de GTO, F40, F50, Enzo en LaFerrari), is de aandrijflijn gebaseerd op de beste en meest actuele technologie uit de autosport. De GTO en F40 werden aangedreven door een turbo-V8, omdat Formule 1-auto’s in de jaren ‘80 gebruikmaakten van turbomotoren. Tegenwoordig bestaan Ferrari’s aandrijflijnen in zowel de Formule 1 als het World Endurance Championship (WEC) uit turbo V6 ICE-motoren die zijn gekoppeld aan een 800V hybridesysteem. Het was dan ook niet meer dan logisch dat deze architectuur – dezelfde die werd gebruikt voor de 499P, die twee opeenvolgende overwinningen behaalde in de 24 uur van Le Mans – zou worden overgebracht naar de nieuwe F80. Hier wordt de aandrijflijn – voor het eerst ooit op een Ferrari – aangevuld door de introductie van elektrische turbotechnologie (e-turbo). Een elektromotor, die tussen de turbine en compressor van elke turbo is geïnstalleerd, zorgt voor een buitengewone specifieke vermogensafgifte en een ogenblikkelijke respons vanaf lage toerentallen.
Het resultaat in cijfers? Een spurtje van 0 naar 100km/u in 2,15 seconden naar 100, in 5,75 seconden naar 200 km/u en een topsnelheid van maar liefst 350 km/u. Cijfers om naar huis mee te komen, laat dat duidelijk zijn. Maar niet alleen gaat deze wagen snel rechtdoor, ook het bochtenwerk is precies.
Zo speelt ook aerodynamica een sleutelrol op de F80, met oplossingen als de actieve achtervleugel, de diffuser achter, de vlakke onderzijde, de ‘triplane’ layout vóór en de S-Duct die samen ruim 1.000 kg aan downforce genereren bij 250 km/u. Dit resultaat wordt extra versterkt door de actieve ophanging, die direct bijdraagt aan het genereren van grondeffect. De prestaties worden versterkt door de elektrische vooras – die vierwielaandrijving mogelijk maakt om nog effectiever gebruik te maken van het beschikbare koppel en vermogen – en de nieuwe remmen met uit de autosport afgeleide CCM-R Plus-technologie.
Net als alle voorgaande supercars markeert de Ferrari F80 het begin van een nieuw designtijdperk voor Ferrari, met een meer gespannen, extreme designtaal die de race-ziel van het merk accentueert. Er zijn duidelijke verwijzingen naar accenten uit de ruimtevaart, die de geavanceerde technologie en elegante techniek van elke technische oplossing onderstrepen. Maar er zijn ook hints naar de beroemde voorgangers die de illustere afkomst van de F80 onderstrepen.
De prijs? Euh… mensen die deze wagen willen kopen denken niet na over wat het kost…
