Althans diegene waarmee hij ‘De Groene Hel’ onveilig maakte…
Hey Jens, heb je het filmpje van Kimi Raïkkönen bekeken waar hij zijn F1-collega en teamgenoot Antonio Giovinazzi bij Alfa Romeo Racing een ei in zijn broek liet leggen? Zin om voor een paar dagen zelf achter het stuur te kruipen van dit groene monster? Deze woorden waren nog aan het rollen over de lippen van de sympathieke rekels van FCA België en we bolden al in onze Duitser op weg naar Brussel om die dekselse Italiaan op te pikken. En daar stond hij. Exact dezelfde bolide (check anders de nummerplaat maar eens) waar de voormalig F1-wereldkampioen zich te pletter heeft mee geamuseerd. En amuseren? Dat werd het meer dan 36u en anderhalve naftbak lang.
Was het een eerste kennismaking met de Giulia Quadrifoglio? Neen. Wij hadden ooit al eens de kans, of noem het maar geluk, om deze sportieve kerel al eens aan de tand te voelen tijdens een private sessie op het testcircuit van Alfa Romeo, Balocco. We braken er ons persoonlijk snelheidsrecord tot een hoogte van 267 km/u, een cijfer dat er wat ons betreft, nog altijd staat. Maar is deze circuit-held ook een held in dagdagelijks verkeer? En geniet deze speelvogel hier de voorkeur of is het toch eerder de Stelvio Quadrifoglio, die snelle en praktische SUV we ook al eens mochten meeritsen, die we in onze garage zouden zien staan? Tijd om het uit te zoeken.
Kort even over de Giulia. Deze Italiaan moest samen met de Stelvio Alfa Romeo terug op de kaart zetten en vooral het vuur aan de schenen leggen van onder andere Duitse premium merken als BMW (met de (X)-3 reeks), Audi (A4/Q5) of Mercedes (C-klasse). Ondanks geweldig rijgedrag waar echte rijders ongetwijfeld wel wild van worden, bleken de Giulia en Stelvio wat steken en dan met name dan op de interieurafwerking en op vlak van multimedia. Ook het uitblijven van een break-versie (in Europa toch een serieuze markt) bleek voor potentiële kopers een doorn in het oog.
Maar zeker geen doorn in het oog en minstens wel een spelbreker in het gamma is de topversie, de Quadrifoglio. In deze heerlijke bolide met een ingekorte Ferrari-krachtbron (2,9 liter V6) huizen 510 volbloed raspaardjes doet niet onder voor zijn naaste concurrenten, de BMW M3/M4, Mercedes C63 AMG of Audi RS4. Goed voor een koppel van 600Nm op de achterwielen en een spurt onder de vier seconden naar 100 en een top dat ligt boven de 300km/u.
Achterwielen…laat dat, of toch de banden, nu net een beetje het probleem zijn. Wij kregen hem mee in kletsnatte en winterse omstandigheden en de Pirelli P Zero’s waren door Kimi himself al eens stevig op de proef gesteld. Pirelli P Zero staat bekend als de referentie voor sportwagens en dan vooral in droge omstandigheden. Nadeel, het vurige Italiaans rubber houdt niet van koude en regen en met Kimi’s Nûrburgring drifts en strepen in acht genomen, was er ook al een stevige laag af. Dat we dus best voorzichtig omsprongen met zoveel kracht en koppel merkten we al erg snel toen we op de autostrade bij 120 km/u effe het gas opgingen om een idiote middenvakrijder te passeren. Gelukkig stond de rijmodus niet op Race (zouden we ook niet aanraden bij dit weer) en corrigeerde de Giulia ons netjes bij toen de achterkant wat ging zwiepen. Een waarschuwing, maar tegelijk ook voor ons het signaal dat we een geweldige 36u tegemoet gingen.
We wisten al dat de Giulia, met zijn heerlijk sportstuur en grote schakelpaddles, een circuitvreter was die met zijn prestaties en rijdynamiek de concurrentie stevig naar adem deed happen. Ervaren (en ook speelse) chauffeurs voelen direct aan dat dit ook kan in andere omstandigheden. Het blijft een tricky opdracht om zoveel krachtontplooiing gecontroleerd op het asfalt te houden maar de teugels van de 510 paardjes kunnen best wat losser als je als ervaren ruiter of amazone de zweep hanteert. En de teugels lossen en de zweep hanteren? Dat hebben we ook gedaan.
De nieuwe Quadrifoglio, anno 2020, heeft ook ingezet op de punten van kritiek die ze te slikken kregen. Zo is het koetswerk nog iets scherper en werden ook het interieur, multimedia en veiligheidsaspecten zoals bijvoorbeeld rijhulpassistentie aangepakt. Gooi daarbij een extra load aan koolstofvezel en je weet dat je goed bezig bent. Of hiermee het gat met BMW, Audi of Mercedes helemaal dichtgefietst is? Neen, want ook daar zitten ze niet stil maar wat ons betreft, draait alles om rijdynamiek en dus liggen we er niet van wakker, integendeel.
Kimi’s auto is opgetrokken in het opvallande, doch mooie Montreal Green dat in combinatie met het carbonnen dak en andere koolstofvezel-koetswerkelementen mooi tot zijn recht komt. Ook tof is het geluid. De optionele Akrapovic uitlaatlijn klinkt als een beter symfonisch orkest. Een DAB-plus radio? Niet nodig! Het gegrom en ploffen doen je meer kippenvel krijgen dan pakweg het melige ‘Verover mij’ van Niels Destadsbader. Hoewel, slechte vergelijking. Soit, Radio uit…Punt!
Conclusie?
Gezien de verschillende rijmodi (All Weather, Normal, Dynamic en Race) met aangepaste ophangingkarakterikstieken is dit een wagen die iedereen kan gebruiken en die zijn schapenvacht kan uitgooien om tot een bloeddorstige wolf uit te groeien. Eens de wolf uit zijn schapenvel springt zijn deze kleine Ferrari’s uitstekende prestaties en wegligging een garantie op een verhoogde hartslag en dosis adrenaline. En kan het nog beter? Ja, want Alfa lanceerde ondertussen een tot 500 stuks gelimiteerde, nog scherpere en verder opgevoerde Giulia GTA(m).
Maar kiezen we nu voor de Giulia, GTAm of Stelvio? De Giulia in de zomer, de GTAm voor de trackdays en de Stelvio in de winter? Zegt dat genoeg?
