Opofferingen, het was het sleutelwoord tijdens deze 400-challenge. Op reis gaan met een beperkt budget is vaak op zich al een uitdaging, maar als we dan nog dingen willen doen die ons niet alleen een leven lang gaan bijblijven MAAR ons ook nog eens leuke foto’s gaan opleveren, dan moet er ERG creatief worden gedaan. Wat blijkt echter? Het kan, het kan totaal en zonder al te grote toegevingen te moeten doen.
Onze roadtrip komt stilaan tot een einde en hoewel we reeds enkele prachtige en vooral pseudo-exotische (ik zeg pseudo, want met een budget van 400€ naar de Bahamas trekken gaat het hem ook niet doen vrees ik) foto’s hebben kunnen nemen, mis ik nog een heuse eyecatcher. Geen foto’s van een professioneel niveau, waar het nemen van de prent zelf de halve dag in beslag heeft genomen, maar gewoon een herinnering van een ronduit waanzinnige activiteit. Het soort activiteit waar we meestal meteen een link leggen met het leven en de vakanties van de kapitaalkrachtigen onder ons.
Tijdens de late uren, genietend van een film op laptop, liggend in onze makeshift campervan op basis van onze eigenste Nissan NV200, gaan we met onze smartphones op zoek naar oplossingen. Oplossingen is misschien niet meteen het correcte woord, aangezien we niet echt een probleem hebben, maar we willen toch wel graag een soort statement activiteit hebben waarmee we kunnen aantonen dat zelfs met een klein budget mooie dingen kunnen worden gedaan. Zoals altijd weet Google raad en na een kwartiertje zoeken blijkt dat we zowaar in de nabijheid van een scheepswrak zijn. Een scheepswrak dat, vanwege het kristalblauwe water EN de lage diepte, een uitnodigende plaats is voor liefhebbers van snorkelaars en zwemmers met een passie voor het aparte. Alleen, het wrak ligt in een lagune en die lagune is het best van al te bereiken via een trip per boot. Halleluja, de toeristische wereld brengt raad en voor de bescheiden som van enkele honderden euro’s brengen 4-sterren boten je zonder probleem naar de plaats en strijken ze zelfs je zwembroek, zodat je paasbest aan je zwempartij kunt gaan beginnen.
Die honderden euro’s, die zijn er niet, maar dat wrak lijkt me wel iets gigantisch cool dus hier moet toch een oplossing voor te vinden zijn. Google maps toont ons de locatie van de lagune en wat blijkt? Een wandelpad brengt de avontuurlijke zwemmer van de haven van Jablanac naar de laguna en dit na een stevige stapbeurt van ongeveer 30 minuten. De hitte en het totale ontbreken van schaduw neem je er dan maar bij, want het spaart je honderden euro’s uit. De wagen kan gratis worden geparkeerd langsheen de talrijke haarspeldbochten die naar Jablanac leiden en je vergissen is nagenoeg onmogelijk. Jablanac is niet meer dan een gehucht met net geen 90 inwoners en slechts één weg gaat er heen. Hoewel warm (we pieken aan net geen 30 graden en het is nog kwart over negen in de morgen) is de wandeltocht naar de lagune op zijn minst indrukwekkend. Het uitzicht alleen is reeds meer dan voldoende om de gemiddelde natuurliefhebber een gevoel van permanente opwinding te bezorgen. Het einde van de lagune komt in zicht en dus ook het wrak laat zich opmerken MAAR plots dient de portefeuille worden boven gehaald. De lagune maakt deel uit van een nationaal park en wie hier wil wandelen of zwemmen dient ingang te betalen. Het is bijna niet te geloven, maar in the middle of nowhere staat een hut die wordt bevolkt door een ambtenaar van de overheid. 20 Kuna (de Kroatische munt) in harde contanten zijn nodig, willen we verder kunnen wandelen. 20 Kuna is het equivalent van 2.7€, niet echt het bedrag dat het verschil gaat maken, maar wie dit in contanten niet bij zich heeft mag rechtsomkeer maken.
Het moment van de duik is aangebroken en dit is uiteindelijk waarom we dit allemaal hebben gedaan. In een kristalblauw, iet of wat troebel water, zien we het scheepswrak liggen omringd door volledige scholen vissen die we enkel vanuit aquaria kennen. Het diepste punt van het wrak ligt op 7 à 8 meter, maar het overgrote deel ligt perfect op snorkel diepte. Een waar genot voor het oog en voor het lichaam, dit is genieten op een superieur niveau een het geeft ons een absoluut “boekjes-gevoel”. De ervaring die door reisagentschappen graag in de verf wordt gezet wanneer je bij hen binnenstapt met een goedgevulde portefeuille.
Het staat dan ook buiten twijfel dat ik dit iedereen kan aanbevelen, jong of oud, ervaren of niet. Als tip geef ik je dan wel graag mee dat je best vroeg even gaat snorkelen, de plaats is immers schitterend en wrakduiken/snorkelen is hot stuff. Rond het middaguur begint de lagune zich te vullen met boten, gevuld met rijke Russische toeristen, die pakken Roebels hebben gespendeerd om tot pal boven het wrak te worden gebracht. Boten, die eveneens functioneren als drijvende restaurants, proberen hun klanten zo goed en kwaad mogelijk te dienen en binnen de kortste keren wordt de lagune omgetoverd tot een natuurlijke luxeversie van het stedelijk buitenzwembad. Bye bye charme.
Ons snorkelavontuur brengt ons ook meteen aan het einde van onze roadtrip en onze 400-challenge. Een challenge die ons grenzen liet verplaatsen en ons vooral mentaal voor verschillende limieten heeft geplaatst. Hoewel veel organisaties het niet graag zullen horen is het wel degelijk mogelijk om een schitterende reis met al even schitterende ervaringen te beleven, zonder dat je diep in het rood op de rekening moet gaan. Je moet alleen bereid zijn om de mouwen op te rollen en te durven afstappen van het all-in-comfort model.
Naast het feit dat ik iedereen zou willen stimuleren om dit zelf te proberen, is het misschien ook raadzaam om wat handige tips mee te geven. Tips die ons hebben geholpen maar die eveneens globaal gebruikt kunnen worden tijdens het plannen van je eigen trip.
1) Benzine is je grootste kost.
Het fiscale paradepaardje van talrijke overheden is ook hier de absolute nummer 1 wanneer het gaat over het opsouperen van je budget. Vermijd tanken langsheen snelwegen en overweeg een slaapstop in Oostenrijk, waar brandstof het goedkoopste is.
2) Vignetten en tol zijn kut
In 10 dagen trokken we doorheen 10 landen en sleurde ons hypercar ons 5000 kilometer vooruit. Slovenië, Oostenrijk en Zwitserland eisen dat alle chauffeurs een vignet aan hun raam kleven en vooral Zwitserland maak gebruikt van een stevige rekenmachine met zowaar bijna 40€ voor hun vignet ! Landen zoals Frankrijk, Italië en zelfs Kroatie rekenen graag stevig door voor de tolbedragen op hun snelwegen. Hou dus ook rekening met die kosten wanneer je met een beperkt budget gaat reizen.
En dan spreek ik zowel over je oerdriften als over de plaatsen waar je slaapt. In tegenstelling tot wat men zou denken is het slapen in je auto, langsheen wegen in Slovenie en Kroatië” best veilig. In landen zoals Italië is het dan weer heel wat minder veilig om je zomaar even op een parking te zetten om een dutje te maken. De kans dat je naakt en zonder wagen terug wakker wordt is daar ERG reëel. Veel gemeenten die in de Italiaanse topregio’s liggen, beschikken over gemeentelijke parkings waar campingcars voor een habbekrats kunnen overnachten en wie laat aankomt en vroeg vertrekt hoeft zelfs meestal helemaal niet te betalen. Op die manier vermijd je onaangenaam bezoek @ night.
4) Cash is king
In de vaak hopeloze strijd tegen het zwarte circuit, stimuleren overheden wereldwijd hun bevolking om zoveel mogelijk gebruik te maken van betaalkaarten voor hun transacties. Visa, Mastercard, American Express,…je kan er zowat overal mee aan de slag. Wie echter richting Balkan trekt en de vinger op de knip moet houden, gaat al snel merken dat je met je kaarten enkel nog kaartenhuisjes kunt bouwen. Keiharde contanten zijn er koning. Vooral euro’s zijn graag gezien maar zorg steevast voor een selectie lokale valuta, want wie met euro’s betaalt krijgt vaak lokale munten terug en negatieve rekenfouten zijn ERG snel gemaakt.
Tijdens deze roadtrip maakten we kennis met onszelf, meerdere malen, maar beseften we ook als geen ander dat we ons nog steeds te vaak focussen op de bekende eerste-wereld-problemen. Vakantie is niet meer genieten van wat we niet kennen, maar eerder genieten van een luxe badkamer die ons even proper houdt als een wasbeurt aan een gore snelweg-lavabo. Wat we willen doen, doen we vaak niet meer omdat we teveel investeren in futiliteiten die er helemaal niet toe doen. 30€ voor een all-you-can-eat terwijl je maar voor 5€ eet, zwaar investeren voor een tijdelijk bed waar je slechts een paar uur per dag in slaapt en uren aanschuiven voor een duur betaalde plaats aan het zwembad, terwijl een ongebruikt strand op slechts enkele meters ligt te wachten.
We leerden dat het besparen op budget ons niet echt zuiniger leerde zijn, we werden wel verplicht om uit te wijken naar oplossingen die ons in contact brachten met een wereld die we anders nooit zouden ontdekken.
Op geen enkel ogenblik had ik de indruk dat we niet volop konden genieten van onze vakantie, de focus werd echter verplaatst van het betalen voor randanimatie tot het volop genieten van de tijd die we hadden gekregen.
De terugreis was er eentje van gemengde gevoelens…De roep van het bureel en klavier is niet meteen iets wat op gelijke voet staat met de ervaringen die we net hadden kunnen delen maar onze gedachten dwaalden ook meteen af.
Zou het kunnen met een nog lager budget ?
Time will tell en als het ooit zover komt, dan lezen jullie het hier als eerste…
