Kan je op vakantie gaan voor slechts 400€? Wij dagen Mister C. uit!
2000 kilometer verder en een blanco nacht…we kunnen met het hand op het hart zeggen dat we gereden hebben alsof ons leven ervan af hing. Mijn god hebben we gereden, tot op het punt dat het eigenlijk niet meer verantwoord was. De ogen worden zwaar, de concentratie is niet echt meer naar norm en we stinken dusdanig hard dat we zowaar de definitie van geuroverlast aan het herschrijven zijn…MAAR…we zijn er.
Waar zijn we dan? Goeie vraag, want uiteindelijk zijn we gewoon gestopt met rijden van zodra we de zee zagen en het eerste zicht van een schitterende en tropische oceaan is voorbehouden voor hen die Split voorbij rijden. Split, zijnde de stad aan de Adriatische zee en een belangrijke havenstad voor Kroatië. Auto ergens plaatsen, teensletsen aan en hoppa het water in…dat is toch wat de intentie was.
Helaas pindakaas (ik wacht al maanden om die uitdrukking in een context te kunnen gebruiken, VICTORIE) want hier gaat het alvast niet gebeuren. Split is je typische voorbeeld van een bestemming waar touroperators verlekkerd op zijn. De temperaturen zijn er doorheen het gehele jaar gewoonweg tropisch te noemen. (Ooit hadden ze hier een dag van 17 graden en regen, ik ben er zeker van dat het aan de basis van de burgeroorlog lag)
Een azuurblauwe oceaan, dikke Yachts in de haven en idyllische marktkraampjes die je lokale producten proberen aan te smeren en dit allemaal aan uitermate voordelige tarieven vanwege de sterke positie van de euro…(levensles 1: in Kroatië betalen ze met Kuna, een munt die 10 keer niks waard is) Maar al erg snel volgt een gigantische ontnuchtering. Split doet zijn toeristische reputatie alle eer aan en is een plaats die je eigenlijk zo snel mogelijk moet gaan verlaten.
For starters: stranden zijn er niet. Het is een havenstad en dat nemen ze daar nogal letterlijk. Alles staat in teken van de haven. Haven dit, daar en ginder en mocht je niet weten dat je in een havenstad bent, dan helpen de miljoenen venters je eraan herinneren. Wil je hier even pootjebaden, dan kun je niet anders dan met je roze opblaas flamingo van de pier te springen, wil je water van dichtbij zien.
Het geniale idee dat we hadden om te stoppen aan de eerste plaats die je een knap zicht op de zee biedt, hebben we schijnbaar gedeeld met een paar miljoen andere mensen. “Drukte” krijgt hier een totaal nieuwe betekenis. Iedere vierkante centimeter grond wordt geëxploiteerd om de toerist het toch maar naar zijn zin te maken.
Historische monumenten, waar Split zelf graag mee uitpakt, zijn omgebouwd tot luxe-terrasjes waar de, van pens en attitude voorziene toerist, zich kan laten gaan aan allerlei lokale lekkernijen. Nu begrijp ik hoe Jezus zich moet hebben gevoeld wanneer hij de tempel binnen wandelde. Die Kuna waar ik daarnet over sprak? Tjah, die kun je eigenlijk ronduit in de vuilbak kieperen want in Split is Euro koning! Kroatië staat tot op heden nog steeds op de wachtlijst om tot de Eurozone te kunnen toetreden, maar zolang dat niet officieel is, gebruiken ze nog steeds hun lokale munt. (Misschien even een handige reminder naar al die euro-kritici die ganse dagen zitten te zagen over hoe de euro hun economie naar de spreekwoordelijke kloten helpt: KOM EENS WAT MEER BUITEN !)…maar goed, de Kuna dus…
Wie het binnenland intrekt is met zijn Euro’s bitter weinig. Kuna is de munt en cash is de heerser. Kaarten worden nagenoeg nergens aanvaard (ik spreek wel degelijk over het binnenland en niet over een multinational of en shoppingcenter zoals ze er in Europa de straat mee leggen) maar in de toeristische hotspots zien ze veel liever de euro’s komen. Op iedere hoek van de straat klampt men je aan met een of andere prachtige deal die je, HOUZEE, met harde contante euro’s kunt gaan betalen. Een trip met een jetski? Een cruise langsheen de eilanden van Kroatië of zelfs een fiets of een appartement? Venters klampen je gewoon aan en prijzen worden direct in euro gegeven. Die toeristen zijn dan ook overal en vooral Engelsen zijn hier alom tegenwoordig. Je haalt ze snel uit de meute trouwens. Het zijn voorbeeld toeristen die alle mogelijke clichés eer aandoen. Een grote mond, een attitude die het gebruik van geweld rechtvaardigt, vulgariteit die we zelfs bij de Flodders niet kennen en ongeacht de situatie: 4kg makeup alvorens ze hun rental verlaten.
Jullie voelen de bui al hangen…na niet meer dan 30 minuten was ik reeds pisnijdig en stond ik te daveren van colère…had ik hiervoor 2000 kilometer gereden? Een overpriced biertje op een absoluut strontterras later (we hebben immers een beperkt budget, dus biertjes aan de toeristen prijs betalen hoort er helaas niet bij) en een snelle check via Google Maps later beslissen we om de kustlijn te volgen. De Kroatisch-Adriatische kust is dan misschien wel gekend als zijnde de nieuwe riviéra, als ik wannabe snobs wil zien ga ik wel naar Waregem Koerse, ik hoef daarvoor niet in Kroatië te zijn.
Op minder dan 2 uur rijden van Split installeren we ons op de parking van een camping in Blato, een gehucht met slechts een handvol inwoners. De kustlijn is er ronduit formidabel maar vanwege de nogal brute geografische ligging is het geen tourist-hotspot, dus enkele campings delen er de lakens uit maar daar eindigt het dan ook. De toeristen die je er tegen het lijf loopt, zijn allemaal van Slavische origine en houden ook niet echt van al dat patserig gedoe in de grote steden, ze willen rust en genieten van de natuur…Our cup of tea dus.
De campings zijn er nogal duur (toch naar Kroatische normen) maar hun security is naar hun eigen norm. Een ongeïnteresseerde jobstudent controleert de toegang tot het complex maar verlaat eigenlijk nooit zijn bureau en de omheining van het complex is een lachertje. Onze makeshift camper staat op een parking langsheen de openbare weg, op nog geen 20 meter van de zee (er zijn slechtere plaatsen om wakker te worden en je eerste koffie te drinken) en die zee is publiek domein. Om ons te wassen of gebruik te maken van het sanitair kunnen we gewoon over de omheining kruipen…of toch…gewoon door de riante gaten in de omheining stappen.
Geen haan die kraait naar het feit dat we daar geen caravan hebben staan, we kunnen ons douchen en naar de WC gaan net als alle andere gasten daar. De rit hier was vermoeiend en lastig, zelfs ronduit klote te noemen, maar toen we voor het eerst wakker werden…gewekt door de zon en het geluid van de golven, wisten we meteen waarvoor we dit allemaal hadden gedaan. Dit was vakantie in de puurste zin van het woord en de vakantie was nog maar begonnen…en het budget was nog niet op. Met onze Decathlon maskers en duikvliezen verkennen we een kristalheldere zee, proberen we vissen aan te raken waarvan we niet eens dachten dat ze bestonden en kunnen we niet vermijden verder te denken…
We zijn er tot hier toe in geslaagd, wat gaat morgen ons brengen?
