Kan je op vakantie gaan voor slechts 400€? Wij dagen Mister C. uit!
Het begint mij meer en meer duidelijk te worden dat ik heel misschien wat te zelfzeker aan de ‘Budget Travel Challenge’ ben begonnen. Een snelle blik op sites à la Booking.com of via Ryanair laten mij voor het eerst kennis maken met de realiteit : 400€ is helemaal niks, wil je lekker exotisch erop uit gaan trekken. Met het vliegtuig gaat het hem alleszins niet worden. Jawel, er zijn lowcost maatschappijen, maar daar moet je niet alleen al snel even links en rechts ontelbare kosten gaan bij rekenen…in volle hoogseizoen even een kamertje boeken op hotel en onze 400€ zijn er ook meteen door gejaagd.
Neen, we gaan het geheel veel creatiever aan boord moeten leggen. Een snelle blik naar de straat brengt me een mogelijke oplossing : de Nissan NV-200. Ik herinner me nog toen de stap werd gezet om de aankoop te plaatsen. Hoongelach van de bovenste plank. Mijn sociale kring kwam niet meer bij en ik ben ervan overtuigd dat er enkelen tot op heden nog steeds aan het gieren zijn. Wie kan het ze dan ook kwalijk nemen. Het ding is spuuglelijk en beschikt over het vermogen van net niet meer dan een opgedreven bromfiets. Ik besloot uiteindelijk om dan toch te zwichten vanwege het feit dat het EN een enorm praktische auto was (plaats genoeg voor mijn volledige kudde kids) EN de prijs (kost ook niet meer dan een opgedreven bromfiets).
Gaandeweg ben ik dat ding gaan waarderen want, hoewel totaal ontbrekend aan pure power, is het niet kapot te krijgen. We hebben er al alle uithoeken van Europa mee gezien en, afgezonderd van het onderhoud, bolt onze machine nog steeds vlot. 1 dopsleutel en een 20tal minuten later ligt de achterbank van de Nissan halverwege mijn living en HOERA…We beschikken prompt over een compacte en overal toegelaten camper waar zelfs ik (met mijn bevallige bijna 2 meter) perfect in pas. Een opblaasmatras van Decathlon erin en hoppa…we kunnen ertegenaan. We laden de nieuw geboren camper en trekken de wijde wereld in, vrij van alle luchthaventaksen en dure hotelkamers. 1 minuut in ons episch avontuur zakt ons budget reeds zienderogen, een camper heeft dorst en na een tankbeurt zijn de eerste 60€ reeds in rook opgegaan.
Totaal inspiratieloos trekken we, zoals zovele Vlamingen, richting Ardennen. Zelf hadden we nog steeds geen flauw idee waarheen de trip ons zou brengen maar wanneer enkele boezemvrienden van ons avontuur hadden gehoord, werden we prompt uitgenodigd. Een bezoek aan een camping in de Ardennen is steevast een trip down Memory Lane. De caravans, kantines en zelfs bezoekers zijn nog steeds degenen die we ook in onze kinderjaren tegen het lijf liepen.
Nippend aan een glas pastis raken we betrokken in een intensieve camping-brainstorm-sessie tijdens dewelke we het eens raken : wie met een beperkt budget toch exotisch wil uitpakken, kan niet anders dan richting de Balkan-landen trekken. 1200 kilometer en 2 vignetten (eentje voor Oostenrijk en eentje voor Slovenië) houden we voor het eerst halt op een parking in het dorpje Pohorje. Het dorpje echt verkennen hoort er niet bij want ik geef het zonder aarzelen toe : we zijn stikkapot. 12 uur onafgebroken in auto rijden eist zijn tol op het lichaam en dat lichaam heeft besloten om er voor vandaag de brui aan te geven.
Wie goedkoop op vakantie wil moet er wel wat voor over hebben, zoveel is duidelijk. We scheppen orde in de gestructureerde chaos van onze makeshift camper en blazen onze luchtmatras op. Het idee was dat ik nog, ondersteund door een zaklamp, wat ging lezen alvorens dromenland te gaan betreden. Maar terwijl ik me uitstrek op een matras (die niet echt gemaakt is voor mensen van mijn volume) voel ik dat de vermoeidheid de bovenhand neemt. Dromend van parelmoer stranden en hemelsblauwe oceanen zak ik weg in de wereld van de slaap…
Een wereld waar autosnelwegen, vignetten en dure benzineprijzen niets meer dan een brainfart
van de stervelingen zijn.
